________________
૩૮૦
',
1
<
(
*_
[ v=
અને મુલાયમ વ્હાલી પાથરેલો હતો, તેના ઉપર અતિ કામળ તકીયા ગઠિવેલા હતા. એક મજુ લાઈન બંધ પાંચ પલગ ઉત્તમ શય્યાથી શાભતાં પડ્યા હતાં. ચાતરફ ફૂલદાની મહેકી રહી હતી. દિવાલો પર અનેક પ્રકારના ચિત્રો ચીતરેલા હતાં. ધૂપદાનીમાં ખળતા ધૂપથી આખા આરો સુવાસથી છવાઈ ગયા હતા. તે શાનદાર ગાલીચા પર નવ ચૌવનથી નીતરતી નાજુક નમણી અને નાગ કન્યા જેવી પાંચ નારીએ નાટાર ભ કરતી હતી. તેમાંથી ચાર જણી બેસીને વીણા વેણુ મૃદંગ પ્રમુખ વાજિંત્ર તાલબધ વગાડતી હતી. અને એક કમલાક્ષી કામિની કમળ મુદ્રાએ અભિનય પૂર્ણાંક નૃત્ય કરતી હતી. તેના નૂપૂર ઠમકા સાથે ઝમઝમી રહ્યાં હતા. તેના નિતબ પ્રદેશ સુધી લખાયેલો કેશકલાપ નાગ પુષ્પની વેણીથી દ્વીતા સજીવ સર્પ જેવા શાલતા હતા. સુવણુ મણિમય 'કટિમેખલા ખણખણી રહી હતી. વક્ષસ્થળ પર કસેલી નાની ચાળીમાં ન સમાયેલું તેનુ' નાભિ કમળ રોચક લાગતું હતું. બહુ ઝીણી અને ટપકાવાળી ઓઢણીમાંથી તેનું દિવ્ય શરીર ઝળકી રહ્યું હતું. તે મૃદું સ્વરે ગાતી હતી. કન્યાને કામળ અગાપાંગ વાળવા પૂર્વ ક નૃત્ય કરતી અને નેત્રકટાક્ષ યુક્ત અભિનય કરતી જોતા કુમાર ઊભા હતા, તેવામાં તે કન્યાએ એ કુમારને જોઈ લીધે, જોતાની સાથે જ કન્યાએ પેાત પેાતાનુ કામ પડતું મૂકી કુમાર પાસે દોડી આવી. “ ભલે પધાર્યાં ” એમ કહેતો તે સુંઢરાંગનાએ તેની આજુબાજુ ફરી વળી એકે કુમારના કાંડ પકડી ઉત્તમ આસન પર બેસાડ્યો અને પાંચે તેના પગ પાસે બેસી ગઈ. મૌનને ભાંગતા કુમાર આલ્યે, હું પ્રમદા !
? **
| |
»
J
