Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 32

भवणपडायाकहा ।
३०१
पासाउ जाइ संदेसरहिं एइत्ति होइ न हु एयं । इय बुद्धीए तीए सेणाणी न भणिओ किंपि ॥२१४॥ 'तम्मि गए सा देवी संवरण काउं नियमणम्मि तओ। झूरइ एवं हा दिव्व! ववसियं कह तए एवं ?॥ पइणा सह कुण विरहं विहवं अवणेहि मरणमुवणेहि । जं पुण पयडसि सीले मज्झ कलंक तमच्छरियं ।। चारेहितो विनायसव्वतव्वइयरो नरवरोवि । चिंतेइ सिद्धराओ धिरत्थु संसारवासस्स ॥२१७॥ जं कित्तिजलहिराया विवेयनयमंदिरं कयनगुरू । सुणिउं नियसवणेहिं विजाहरकीरवुत्तंतं ॥२१८॥ निव्बूढसइत्तसिरोमणीए वच्छाए ववसए एवं । परवसणसवपागयदुज्जणदुव्बयणमित्तेण ॥२१९॥ उच्छंगे ठविऊणं भवणपडायपि भणइ एगते । बाहजलाविलनयणो वच्छे ! मा खेयमुव्वहसु ॥२२०॥ यतः
" न्यङ्नीतोऽपि कराघातैरुत्पतत्येव कन्दुकः । प्रायेण हि सुवृत्तानामस्थायिन्यो विपत्तयः ॥" इत्तो य कित्तिजलही राया रहवीरनयरसंपत्तं । चउदसपुव्विं वंदिवि परियणपुरजणसमाउत्तो ॥२२॥ उचियट्टाणुवविठ्ठो पराए भत्तीए धम्मसवणत्थं । बहुजणउवयारत्थं तप्पुरओ कहइ सुयनाणी ॥२२२॥ कोहाइदृसियमणो जं जंपइ तप्फलं फुडं नरया । सहसा पयंपियपि हु देइ अलीयं दुहाई जओ ॥२२३॥ परिहासेण सवत्ती भवणपडायाए अन्नजम्मम्मि। भणिया य 'हट्टगावी' तप्परिणामो इमो जाओ॥२२४॥ भणइ नरिंदो मुणिवर ! वुत्तमिणं सवित्थरं कहह । तो जपइ मुणिनाहो, आसि पुरं विजयखेडंति ॥ वत्थासि पउमसिट्ठी निरपच्चा तस्स पणइणी पउमा । अइवल्लहा य सा तस्स, तीए तोऽणिच्छमाणोवि॥ परिणाविओ स महिलं अन्न, धूयंव मन्नए तं सा । अह अन्नया पयट्टे कहापबंधम्मि पउमाए ॥२२७॥
प्रसाद यान्ति संदेशकैरेत इति भवति न खल्वेतत् । इति बुद्धया तया सेनानीन भणितः किमपि ॥२१४॥ तस्मिन् गते सा देवी संवरणं कृत्वा निजमनसि ततः । खिद्यत एवं हा दैव ! व्यवसितं कथं त्वयवम् ? ॥२१५॥ पत्या सह कुरु विरहं विभवमपनय मरणमुपनय । यत्पुनः प्रकटयास शीले मम कलङ्कं तदाश्चर्यम् ॥२१६॥ चारेभ्यो विज्ञातसर्वतद्वयतिकरो नरवरोऽपि । चिन्तयति सिद्धराजो धिगस्तु संसारवासम् ॥२१७॥ यत् कीर्तिजलधिराजो विवेकनयमन्दिरं कृतज्ञगुरुः । श्रुत्वा निजश्रवणाभ्यां विद्याधरकीरवृत्तान्तम् ॥२१८॥ नियूंढसतीत्वशिरोमणौ वत्सायां व्यवस्यत्येवम् । परव्यसनोत्सवप्राकृतदुर्जनदुर्वचनमात्रेण ॥२१९॥ उत्सङ्ग स्थापयित्वा भवनपताकामपि भणत्येकान्ते । बाष्पजलाविलनयनो वत्से ! मा खेदमुबह ॥२२०॥ इतश्च कीर्तिजलधी राजा रथवीरनगरसंप्राप्तम् । चतुर्दशपूर्विणं वन्दित्वा परिजनपुरजनसमायुक्तः ॥२२१।। उचितस्थानोपविष्टः परया भक्त्या धर्मश्रवणार्थम् । बहुजनोपकारार्थ तत्पुरतः कथयति श्रुतज्ञानी ॥२२२॥ क्रोधादिदूषितमना यजल्पति तत्फलं स्फुटं नरकाः । सहसा प्रजल्पितमपि खलु ददात्यलीकं दुःखानि यतः परिहासेन सपत्नी भवनपताकयाऽन्यजन्मनि । भणिता च 'हट्टगवी' तत्परिणामोऽयं जातः ॥२२४॥ भणति नरेन्द्रो मुनिवर ! वृत्तान्तमिदं सविस्तरं कथय । ततो जल्पति मुनिनाथः, आसीत्पुरं विजयखेटमिति ॥ तत्रासीत्पद्मश्रेष्ठी निरपत्या तस्य प्रणयिणी पद्मा । अतिवल्लभा च सा तस्य, तया ततोऽनिच्छन्नपि ॥२२६॥