Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 166

दुलहकहा ।
४३५
को तत्थ मज्झ दोसो इय भासतो हसिज्जए लोए । इयरो उण जह भणियं तहेव तं पालए पयओ ।। एवं वच्चतम् उ काले कालेण कवलियां कहनि । वल्लहदुल्लहराया दोविहु नियआउयस्संते ||४०| पढ पढ कप्पे बीओ गंधव्विसु उवत्रन्नो । तो सुमरियपुव्वंभवा पाउन्भूया मह समीवे ॥४१॥ एगो तुम्हा पुरो नियनियमफलं पयासए देवो । अच्छरसाहिं सहिओ पिच्छणयछणविहाणेण ॥४२॥ इयरो सकलंकवओ किविसियसुरो सरेवि गोवग्गं । तुम्हपडिवोहणत्थं गायइ गोत्रीयणेण समं ||४३|| इय कहिउं तच्चरियं सूरी जा उवरओ, स गंधव्वो । पढइ सुरो तो एवं पच्छायावेण संतत्तो ॥ ४४ ॥ एकपहुणो सयासे गहिया विरई मए इमेणावि । ही ही पमायवसओ सकलंका सा मए विहिया ॥ ४५ ॥ हा हा चिंतामणिसंनिहाए विरईय कलंकमाणेवि । निब्भग्ग से हरेण कोडीए वराडिया किणिया ||४६॥ संतोसामयपाणं काउं उच्चक्कियं हयासेणं । जं गहिऊणं विरई कलंकिया मोहमूढेण || ४७||
।
तं विरइपालणफलं जे कीलइ एस अच्छराहि समं । मह पुण पलवंतस्सवि न दिति एयाओ पडिवयणं ।। इय सुणिऊण राया संवेगव सुच्छलंतसुहभावो । सम्मत्ताईधम्मं पडिवज्जइ सुरिपासम्म ||४९ ॥ देवावि गुरुचरणे नमिऊणं पडिगया नियद्वाणं । कप्पसमत्तीए तओ गुरूवि अन्नत्थ विहरेइ || ५० ॥ ता जह वल्लंहराएण पालिया निकलंकवयविरई । तह एवं अनेणवि पालियव्वा पयते ॥ ५१ ॥ ॥ इति परिग्रहपरिमाणचतुर्थातिचारे दुर्लभराजकथानकं समाप्तम् ॥
कस्तत्र मम दोष इति भाषमाणो ह्रस्यते लोकं । इतर: पुनर्यथा भणितं तथैव तत्पालयति प्रयतः ॥ ३९॥ एवं व्रजति तु काले कालेन कवलितौ कथमपि । वल्लभदुर्लभराजौ द्वावपि निजायुषोऽन्ते ||४०|| प्रथमः प्रथमे कल्पे द्वितीयो गान्धर्विकेषूपपन्नः । ततः स्मृतपूर्वभवो प्रादुर्भूतौ मम समीपे ॥४१॥ एको युष्माकं पुरो निजनियमफलं प्रकाशयति देवः । अप्सरोभिः सहितः प्रेक्षणक्षणविधानेन ॥ ४२ ॥ इतरः सकलङ्कवृतः किल्बिषिकसुर ः सृत्वा गोवर्गम् । युष्मत्प्रतिबोधनार्थं गायति गोपीजनेन समम् ॥४३॥ इति कथयित्वा तच्चरितं सूरिर्यावदुपरतः, स गन्धर्वः । पठति सुरस्तत एवं पश्चात्तापेन संतप्तः ॥ ४४ ॥ एकप्रभोः सकाशे गृहीता विरतिर्मयाऽनेनापि । ही ही प्रमादवशतः सकलङ्का सा मया विहिता ॥ ४५ ॥ हा हा चिन्तामणिसंनिभायां विरतौ कलंकमानीय । निर्भाग्यशेखरेण कोट्या वराटिका क्रीता ॥ ४६ ॥ संतोषामृतपानं कृत्वा वमितं हताशेन । यद् गृहीत्वा विरतिः कलङ्किता मोहमूढेन ॥४७॥
तद् विरतिपालनफलं यत्क्रीडत्येषोऽप्सरोभिः समम् । मम पुनः प्रलपतोऽपि न ददत्येताः प्रतिवचनम् ॥४८॥ इति श्रुत्वा राजा संवेगवशोच्छलच्छुभभावः । सम्यक्त्वादिधर्मं प्रतिपद्यते सूरिपार्श्वे ॥४९॥ देवावपि सुगुरुचरणौ नत्वा प्रतिगतौ निजस्थानम् । कल्पसमाप्त्या ततो गुरुरप्यन्यत्र विहरति ॥५०॥ तस्माद्यथा वल्लभराजेन पालिता निष्कलङ्कतविरतिः । तथैवमन्येनापि पालयितव्या प्रयत्नेन ॥ ५१ ॥