Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 167

मूलनियमाहियाई कचोलाईणि भंजिरं पुणवि । तस्संखं कुणमाणो माणुव्व विराहए विरई ||१||
तथाहि;
अथ इह सालिगा गंधियह सुरहिदव्वडूढो । अमियकलसाभिहाणो सेट्ठी तत्यत्थि विक्खाओ ||२|| तब्भज्जा जिणदेवी पुत्तो से माणदेवनामोत्ति । सव्वकलाकुसलोवि हु दोगुच्चुव्वाइओ भमइ || ३ || अह जणणं समयं पत्तो सो साहुसंनिहाणम्पि । नमिऊणं मुणिचरणे निसुणइ सदेसणं पयओ ||४| तथाहि;
hroat वरम्म सोवि हु संतोसओ हवइ पवरो । सो छाविच्छेए तन्विच्छेओ विवेगाओ ||५|| सो उण गुरुवयणाओ तव्त्रयणान्नणे तओ जत्तो । कायव्यो बुद्धिमया निच्चं निब्भिच्चचित्तेण ||६|| जम्हा संतोसोच्चि परमो मोक्खस्स साहणोवाओ । इहलोइयसोक्खस्सवि सोच्चिय मूलं जओ भणियं । "संतोषैश्वर्यसुखिनां दूरे दुःखसमुच्छ्रयाः । लोभाशाबद्धचित्तानामपमानः पदे पदे ॥" किं परमं इह दुक्खं सजिगीसं माणसं मणुस्साणं । सोक्खंपि हु किं परमं सुनिरीहत्तं जमिह भणिय | “तन्दुलमानकमेकं कन्दर्पहरापि युवतिरेकैव । पृथ्वीपतेरपि फलं शेषः क्लेशोऽभिमानो वा ॥ " जह जह लोभोवरमो जह जह अप्पो परिग्गहारंभो । तह तह सुहं पवड्ढइ धम्मस्स य होइ संसिद्धी ॥ इचाइदेसणं निसुणिऊण वणिएण तणयसहिएण | सम्मदंसणपुत्रं पंचमयमणुव्वयं गहियं ॥ १० ॥ तब्भावत्थं नाउं सुणिणो पासम्मि परमविणएण । तो माणूदेवसहिओ सिट्टी वंदेवि मुणिना || ११ || संपत्तो नियगेहे पुत्तेण समं करेइ जिणधम्मं । दोगच्चहकिलतो भमइ सया माणदेवोवि ॥ १२ ॥ अह अन्नया दिंडी जोगीसरनामओ गुरुज्जाणे । दिट्ठो पुट्ठो य तओ नमिऊणं सायरं तेण || १३ ||
मूलनियमाधिकानि पात्रादीनि भङ्क्त्वा पुनरपि । तत्संख्यं कुर्वन् मान इव विराधयति विरतिम् ॥१ अस्तीह शालिग्रामो गान्धिकट्टमिव सुरभिद्रव्याढ्यः । अमृतकलशाभिधानः श्रेष्ठी तत्रास्ति विख्यातः ॥२॥ तद्भार्या जिनदेवी पुत्रस्तस्य मानदेवनामेति । सर्वकलाकुशलोऽपि हि दौर्गत्यखिन्नो भ्रमति ॥३॥ अथ जनकेन समं प्राप्तः स साधुसंनिधाने । नत्वा मुनिचरणौ शृणोति सदेशनां प्रयतः || ४ || कर्तव्यो वरधर्मः सोऽपि हि संतोषतो भवति प्रवरः । स वाञ्छाविच्छेदे तद्विच्छेदो विवेकात् ॥५॥ स पुनर्गुरुवचनात् तद्वचनाकर्णने ततो यत्नः । कर्तव्यो बुद्धिमता नित्यं निर्मृत्याचत्तेन ||६ ॥ यस्मात् संतोष एव परमो मोक्षस्य साधनोपायः । ऐहलोकिक सौख्यस्यापि स एव मूलं यतो भणितम् ॥७॥ र्किं परममिह दुःखं सजिगीषं मानसं मनुष्याणाम् । सौख्यमपि हि किं परमं सुनिरीहत्वं यदिह भणितम् | यथा यथा लोभोपरमो यथा यथाऽल्पः परिग्रहारम्भः । तथा तथा सुखं प्रवर्धते धर्मस्य च भवति संसिद्धिः इत्यादिदेशनां श्रुत्वा वणिजा तनयसहितेन । सम्यग्दर्शनपूर्व पञ्चममणुत्रतं गृहीतम् ॥१०॥ तद्भावार्थ ज्ञात्वा मुनेः पार्श्वे परमविनयेन । ततो मानदेवसहितः श्रेष्ठी वन्दित्वा मुनिनाथम् ॥११॥ संप्राप्तो निजगेहे पुत्रेण समं करोति जिनधर्मम् । दौर्गत्यदुःखक्लान्तो भ्रमति सदा मानदेवोऽपि ॥ १२ ॥