Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 181

सुपासनाह चरिअम्मि
सो भइ सुणे, आसी इह भरहे सिवपुरम्मि विभो । सिट्टी सम्मदिट्ठी पिथवई भारिया तस्स || ताणं च पंच पुत्ता परोप्परं नेहनिम्भरा सब्वे । वरुणगुणचंद सुंदरजसएवमदिनामाणो || १२८ || धम्मम्म निरहिलासा दुल्ललिया तह अणत्थकुलभवणं । अह सिट्टिजाणसालाए आगया सूरिणो केवि ॥ तो तन्दणउ इंतं नयरीजणं पलोएउं । सिद्धिपुढीए लग्गा पंचवि पुत्ता समणुपत्ता ॥ १३० ॥ वेदिय विद्वाणं सूरी कहइ ताण जिणधम्मं । सम्मं सम्मत्ताई सिट्टीवि तओ इमं भइ ॥ १३१|| पहु ! मह एए पुत्ता उत्पन्ना चैव सावयकुलम्मि | नवरं देवगुरूणं जाणंति न नाममित्तंपि ।। १३२ || चिरंतु ताव सावयवयाण अश्यारभंगयविसेसा । तो गुरुणा ते भणिया न खमं तुम्हाण इय काउं ॥ बहुकल्लोलसमा उलतिमिजलकरिमयर तंतुसंकिन्ने । जह जलहिम्मि अपारे पडियं न हु लभए रयणं ॥ रागाइगाहपउरे जम्मजरामरणरोयकल्लोले । मणुयत्तर्णपि इह तह नई दुलहं भवसमुदे || १३५ || मणुयत्तणेवि द्वे ख्वाइअसेसगुणंगणोवेए । भवजलहिजागवत्तं दुलहो जिणदेसिओ धम्मो || १३६ || तमविद्धे ऊसीसम्म दाऊण वणदवं सुयइ । निच्चितो कोवि जहा सम्मुहवायम्मि वार्यते ॥ १३७॥ धम्मम्म जो पमायइ जरसम्मुहपवणपेरिए इंते । मरणदवे आसने तह सोवि नरो मुच्व ।। १३८ || पाडओ अगाहनीरे डज्झते मंदिरम्मि जो सुयइ । भवदुहकडपडिओ सो खलु धम्मे पाए ।। १३९ ।। पहरंते सत्तुगणे तेणेहिं व मंदिरे मुसिज्जते । जो सुयइ सुवीसत्यो सो खलु धम्मे पमाएइ ॥ १४० ॥
४५०
ततो राजादिसमक्षं मनोरथो व्यन्तरमिदं भणति । कथं पूर्वभवे विहिता सकलङ्का देशविरतिरिति ? ॥ १२६॥
स भणति शृणु, आसीदिह भरते शिवपुरे शिवभद्रः । श्रेष्ठी सम्यग्दृष्टिः प्रियंवदा भार्या तस्य ॥ १२७॥ तयोश्च पञ्च पुत्राः परस्परं स्नेहनिर्भराः सर्वे । वरुणगुणचन्द्रसुन्दरयशोदेवमहेन्द्रनामानः ॥ १२८ ॥ धर्मे निरभिलाषा दुर्ललितास्तथानर्थ कुलभवनम् । अथ श्रेष्ठियानशालायामागताः सूरयः केऽपि ॥ १२९ ॥ ततस्तद्वन्नहेतोर्यन्तं नगरीजनं प्रलोक्य । श्रेष्ठिपृष्ठे लग्नाः पञ्चापि पुत्राः समनुप्राप्ताः ॥ १३० ॥ वन्दित्वोपविष्टेभ्यः सूरिरपि कथयति तेभ्यो जिनधर्मम् । सम्यक् सम्यक्त्वादिं श्रेष्ठयपि तत इदं भणति ॥ १३१ ॥ प्रभो ! ममैते पुत्रा उत्पन्ना एव श्रावककुले । किन्तु देवगुरूणां जानन्ति न नाममात्रमपि ॥ १३२ ॥ तिष्ठन्तु तावच्छ्रावकत्रतानामतिचारभङ्गविशेषाः । ततो गुरुणा ते भणिता न क्षमं युष्माकमिति कर्तुम ॥ बहुकल्लोलसमाकुलतिमिजल करिमकरतन्तु संकीर्णे । यथा जलधावपारे पतितं न खलु लभ्यते रत्नम् ॥ १३४॥ रागादिग्राह प्रचुरे जन्मजरामरणरोगकल्लोले । मनुजत्वमपीह तथा नष्टं दुर्लभं भवसमुद्रे ॥ १३५ ॥ मनुजत्वेऽपि लब्धे रूपाद्यशेषगुणगणोपेते । भवजलधियानपात्रं दुर्लभो जिनदेशितो धर्मः ॥ १३६ ॥ तस्मिन्नपि लब्धे उच्छीर्षके दत्त्वा वनदवं स्वपिति । निश्चिन्तः कोऽपि यथा संमुखवाते वाति ॥ १३७॥ धर्मे यः प्रमाद्यति जरासम्मुख पवनप्रेरित आयति । मरणदवे आसन्ने तथा सोऽपि नरो ज्ञातव्यः ॥ १३८ ॥ पतितोऽगाधनीरे दह्यमाने मन्दिरे यः स्वपिति । भवदुःखसंकटपतितः स खलु धर्मे प्रमाद्यति ॥ १३९ ॥ प्रहरति शत्रुगणे स्तनैर्वा मन्दिरे मुयमाणे । यः स्वपिति सुविश्वस्तः स खलु धर्मे प्रमाद्यति ॥ १४० ॥