Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 187

४५६
सुपासनाह-चरिअम्मिइय निच्छयं विहेउं तइए पहरम्मि नियगिहं पत्तो । मंती भोयणकज्जे पढमं चिय पुत्तपासम्मि ॥२१२॥ पवए तज्जणणि भोयणकज्जेण तेण सा पुट्ठा । अम्मो ! किमज्ज कज्जं जं लग्गा एत्तिया वारा १ ॥ तीएवि तस्स कहिओ पुब्बुत्तो दप्पणाइवुत्तो । ता जा तल्लंभत्थं कओ उवाओ गिहाईओ ॥२१४॥ तुह पिउणा, तो सोवि हु इत्तियवेलाए आगओ गेहे । तयणुपया संपत्ता तो लग्गा इत्तिया वारा ॥ इय सोऊणं काउं च भोयणं सो विसज्जए जणणिं । अह चउहट्टयमज्झे रन्ना विहियम्मि धवलहरे ॥ वासवदत्ताए तहिं ठियाए रयणीइ सोवि संपत्तो । अदिस्सो गहिऊणं तं निवखग्गं, तओ तीए ॥२१७॥ 'को सि तुम' सो पुट्ठो कहेइ को इत्तियाए रयणीए । कुव्वइ परगिहगमणं, तो नाओ तीइ सो एसो ॥ मुट्ठो जेण नरिंदो, इंदो किं एस अहव खयरिंदो । स्वेण कामदेवो देवो वा दाणवो वावि ॥२१९॥ अह होउ जो व सो वा परिणेयव्वो मए इमो नियमा । इयचितिवि तस्स कराओ तीए गहिऊण करवालं॥ भणिओ परिणम इहि ममं महाभाग ! निययभागेहिं । पत्तं, तो सो जंपइ कह तं अन्नायकलभवणं ॥ मं परिणसि, सा पभणइ सव्वं च्चिय साहिंय तुह गुणेहिं । किंतु निवदप्पणाइवि समप्पियव्यं तए मज्झ॥ इय भणिउं उबूढो तीए संखेवओ खणं तत्थ । ठाउं सगिहे पत्तो पइरयणिं जाइ तप्पासे ॥२२३॥ सव्वंपि समप्पइ दप्पणाई.सावि हु निवस्त पेसेइ । तहवि न मुंचइ रोस राया चुन्नेग जं जणियं ।। भणिओ सचिवो रन्ना वासवदत्तं भणेसु गंतूणं । केगावि उवाएणं जेण समप्पेइतं मज्झ ॥२२५॥
यः कोऽपि दर्पणादीनर्पयति तव प्रणयिन्या बुद्धया । तल्लग्नं सुमुहूर्तः सुप्रशस्तं तद् दिनमेव ॥२११।। इति निश्चयं विधाय तृतीये प्रहरे निजगृहं प्राप्तः । मन्त्री भोजनकार्ये प्रथममेव पुत्रपार्श्वे ॥२१२॥ प्रस्थापयति तज्जननी भोजनकार्येण तेन सा पृष्टा । अम्ब ! किमद्य कार्य यल्लग्न एतावान् वारः ॥२१३॥ तयापि तस्मै कथितः पूर्वोक्तो दर्पणादिवृत्तान्तः । तावद्यावत्तल्लाभार्थ कृत उपायो गृहादिकः ॥२१४॥ तव पित्रा, ततः सोऽपि खल्वियद्वेलायामागतो गेहे । तदनुमता संप्राप्ता ततो लग्न एतावान् वारः ॥२१॥ इति श्रुत्वा कृत्वा च भोजनं स विसृजति जननीम् । अथ चतुर्हट्टमध्ये राज्ञा विहिते धवलगृहे ।।२१६॥ वासवदत्तायां तत्र स्थितायां रजन्यां सोऽपि संप्राप्तः । अदृश्यो गृहीत्वा तं नृपखड्ग, ततस्तया ॥२१७॥ 'कोऽसि त्वं स पृष्टः कथयति क इयत्यां रजन्याम् । करोति परगृहगमन, ततो ज्ञातस्तया स एषः ॥२१८॥ मुष्टो येन नरेन्द्रः, इन्द्रः किमेषोऽथवा खचरेन्द्रः । रूपेण कामदेवो देवो वा दानवो वापि ॥२१९॥ अथ भवतु यो वा स वा परिणतव्यो मयायं नियमात् । इति चिन्तयित्वा तस्य करात्तया गृहीत्वा करवालम् ॥ भणितः परिणयेदानी मां महाभाग ! निजभाग्यैः । प्राप्तां, ततः स जल्पति कथं त्वमज्ञातकुलभवनम् ॥ मां परिणयसि, सा प्रभणति सर्वमेव कथितं तव गुणैः । किन्तु नृपर्दपणाद्यपि समर्पयितव्यं त्वया मम ।। इति भणित्वादन्यूढस्तया संक्षेपतः क्षणं तत्र । स्थित्वा स्वगृहे प्राप्तः प्रतिरजनि याति तत्पार्थे ।।२२३॥ सर्वमपि समर्पयति दपणादि सापि खलु नृपाय प्रेषयति । तथापि न मुञ्चति रोष राजा चूर्णेन यो जनितः ॥ भणितः सचिवो राज्ञा वासवदत्ता भण गत्वा । केनाप्युपायेन येन समर्पयति तं मम ॥२२॥