Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 168

माणदेवकहा
४३७
कहसु उवायं किंपि हु लच्छीलाही हवेइ मह जेण । इत्तियदिणाणि सव्वे विहला जाया मह उवाया ॥ तो आह दिंडी डडवं मा करेसु मह पुरओ | अतुच्छलच्छिविच्छडुमिच्छसे वच्छ ! निच्छयओ ॥ जता, तो मह पुट्टिमा मंचसु कहवि जाव छम्मासं । नो भोयणाइचिता कायव्वा कावि वर्णिय ! तए ॥ तो तेणं पडिभणियं जुत्तमिण किंतु मज्झ पियराण । सो नत्थि कोइ दुइओ भोयणमेत्तंपि जो दाही || बुड्ढाई थड्ढाई विहुणियविहवाई वाहिविहुराई । मह विरहम्मि मरंती ता कह ताई करेमिहि ? || १८ || तो जंपेइ दिंडी जइ एवं वच्छ ! गच्छ नियगेहं । गहिऊण इमं विज्जं वज्जकुशनामियं पवरं ॥ १९ ॥ एसा य पइदिपि हु रुष्पस्स पलाई पंच तुह दाही । सुमरियमित्तावि लहुं तो जत्तो इत्थ कायव्व ॥ २० ॥ इय भणिऊणमदंसणमह पत्ते तम्मि सोवि नियगेहे । पत्तो रयणी तओ विहिपुज्यं सुमरिया विज्जा | तएव तस्सुस्सी से रुपस्स पलाई पंच मुकाई । सो पिच्छिय पच्चूसे गिण्हइ ताई पहिमणो ||२२|| तो ताई विकिणि गहिउं दव्वं करेइ तेणावि । गेहव्वयाइ सव्वं तह किंचि स देइ धम्मम्मि ||२३|| कच्चोलमाइयाणिवि कहवि घडावे तेण रुप्पेण । तो पिउणा सो भणिओ रे संपइ वच्छं ! तुह गेहे ॥ कच्चालाई दीसंति कह णु कह मूलदव्त्रविरहेवि । कहमियसंखं दव्वं तए वित्तं फुडं कहसु ? ||२५|| कहिए जहट्टिए तेण जाव सिट्ठी पलोपए तुट्टो । कञ्च्चोलाई नियमाउ समहियाईपि ता नियइ ॥ २६॥ farsaराहणभीओ तो सो जंपेइ मज्झ तुज्झवि य । कच्चोलाणं दसगं नियमे मुक्कलयमेयाई || २७॥
अथान्यदा त्रिदण्डी- योगीश्वरनामको गुरूद्याने । दृष्टः पृष्टश्च ततो नत्वा सादरं तेन ||१३|| कथोपायं कमपि खलु लक्ष्मीलाभो भवति मम येन । इयद्दिनानि सर्वे विफला जाता ममोपायाः || १४ || तत आह त्रिदण्डी तुण्डताण्डवं मा कुरु मम पुरतः | अतुच्छलक्ष्मीविस्तारमिच्छसि वत्स ! निश्चयतः ॥ यदि तावत्, ततो मम पृष्ठमा मुञ्च कथमपि यावत्पण्मासम् | नो भोजनादिचिन्ता कर्तव्या कापि वणिक् ! त्वया ॥ ततस्तेन प्रतिभणितं युक्तमिदं किन्तु मम पित्रोः । स नास्ति कश्चिद् द्वितीयो भोजनमात्रमपि यो दास्यति ॥ वृद्धौ स्तब्धौ विधुतविभवौ व्याधिविधुरौ । मम विरहे म्रियेते तस्मात्कथं तौ करोमीदानीम् ? ॥१८॥ ततो जल्पति त्रिदण्डी यद्येवं वत्स ! गच्छ निजगेहम् । गृहीत्वेमां विद्यां वज्राङ्कुशानामिकां प्रवराम् ॥१९॥ एषा च प्रतिदिनमपि खलु रूप्यस्य पलानि पञ्च ते दास्यति । स्मृतमात्रापि लघु ततो यत्न इह कर्तव्यः ॥ इति भणित्वाऽदर्शनमथ प्राप्ते तस्मिन् सोऽपि निजगेहे । प्राप्तो रजन्यां ततो विधिपूर्वं स्मृता विद्या ॥२१॥ तयापि तस्योच्छीर्षे रूप्यस्य पलानि पञ्च मुक्तानि । स दृष्ट्वा प्रत्यूषे गृह्णाति तानि प्रहृष्टमनाः ॥२२॥ ततस्तानि विक्रीय गृहीत्वा द्रव्यं करोति तेनापि । गेहव्ययादि सर्व तथा किञ्चित्स ददाति धर्मे ||२३| पात्रादीन्यपि कथमपि घटयति तेन रूप्येण । ततः पित्रा स भणितो रे संप्रति वत्स ! तब गेहे ॥ २४ ॥ पात्राणि दृश्यन्ते कथं नु कथं मूलद्रव्यविरहेऽपि । कथमितिसंख्यं द्रव्यं त्वयाऽर्जितं स्फुटं कथय ? || २५॥ कथिते यथास्थिते तेन यावत् श्रेष्ठी प्रलोकते तुष्टः । पात्राणि नियमात्समधिकान्यपि तदा पश्यति ।। २६ ।। विरतिबिराधनभीतस्ततः स जल्पति मम तवापि च । पात्राणां दशक नियमे मुत्फलमेतानि ||२७||