Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 177

४४६
सुपासनाह-चरिअस्मि
नो पुणरवि वणिजेणं निख्वइस्संति तह य धम्मस्स । होही बुड्ढी न जओ गिहिणो दव्वेण सा होइ। तो तेणं पडिभणियं को उवहासो नयं पवन्नाण । परदव्वाइवहारे जेणं सो होइ वणियाण ॥७३॥ ववहरमाणाण पुणो होइ सुलाहो कयावलाभो वा । संगामेवि हु सुहडा हारंति जिणंति कझ्यावि।७४॥ एवं तु न भणियव्वं पढमवणिज्जेण मूलहाणीए । पुणरवि य मए वणिज्ज नहु कायव्वंति जं भणियं ।। जइवि गुरुवल्लिगहणे भग्गकमो कहवि केसरी जाओ। तहवि य मत्तगयाण पुणोवि कुंभत्थलं दलइ ॥ जं भणसि पुणवि पियरो वणिजत्थं नेय पट्टविस्संति । का अम्हाणं हाणी जइ एवं ते करिस्संति ?॥ जं भणसि धम्मवुड्ढी दव्वेणं होइ सावयजणस्स । तंपि न जुत्तं किं कोवि कुणउ तित्तपि धम्मत्थं ? ॥ यत::
"अन्यायोपात्तवित्तेन यो हितं हि समीहते । भक्षणात् कालकूटस्य सोऽभिवाञ्छति जीवितम्"। इच्चाइसुजुत्तीहिं निरुत्तरो सो कओवि तं भणइ । जइ एवं तो बंधव ! मज्झ विभागं समप्पेसु ॥७९॥ तो तं पइ सो जंपइ सव्वंपि धणं धरेसु नियपाले । इह गमिउं कइवि दिणे पिऊण पासे गमिस्सामि ॥ तहवि नय नियमभंग करेमि मणसावि निच्छओ एस । इत्तो परओ जम्हा दिसिव्वयं समहियं होइ।। तुज्झवि न जुत्तमेयं मं मोत्तुं तह वयंपि भंजेउं । बाणारसीए गमणं व्यपिवासाए नडियस्स ॥८२॥ तो मेहरहो पइ मा पभणसु किंपि इत्थ विसयम्मि । गंतव्ववमस्सं चिय नियपुनपरिक्षणकएण ॥ तो तं दव्वं सव्वं समप्पियं तस्स, सोवि सत्थेण । सह पथिओ कमेणं पत्तो वाणारसिं नयरिं ॥४४॥
मेघरथेन भणितं प्रथमं वाणिज्येन निर्गतावावाम् । तत उपहास लप्स्यावहे लोकात् , तथा च पितरौ ॥७१॥ नो पुनरपि वाणिज्येन निरूपयिष्यतस्तथा च धर्मस्य । भविष्यति वृद्धिर्न यतो गृहिणो द्रव्येण सा भवति ॥७२॥ ततस्तेन प्रतिभणितं क उपहासो नयं प्रपन्नानाम् ? । परद्रव्याद्यपहारे येन स भवति वणिजाम् ॥७३॥ व्यवहरमाणानां पुनर्भवति सुलामः कदाप्यलाभो वा । संग्रामेऽपि हि सुभटा नश्यन्ति जयन्तिं कदापि ॥७४॥ एवं तु न भणितव्यं प्रथमवाणिज्येन मूलहान्याम् । पुनरपि च मया वाणिज्यं न हि कर्तव्यामिति यद् भणितम् ॥ यद्यपि गुरुवल्लीगहने भग्नक्रमः कथमपि केसरी जातः । तथापि च मत्तगजानां पुनरपि कुम्भस्थलं दलयति ॥ यद् भणसि पुनरपि पितरौ वाणिज्यार्थ नैव प्रस्थापयिष्यतः । काऽस्माकं हानियद्येवं तौ करिष्यतः ? ॥७७॥ यद् भणसि धर्मवृद्धिद्रव्येण भवति श्रावकजनस्य । तदपि न युक्तं किं कोऽपि करोतु चिन्तामपि धर्मार्थम् ॥ इत्यादिसुयुक्तिभिर्निरुत्तरः स कृतोऽपि तं भणति । यद्येवं ततो बान्धव ! मम विभागं समर्पय ॥७९॥ ततस्तं प्रति स जल्पति सर्वमपि धनं धर निजपाद्ये । इह गमयित्वा कत्यपि दिनान् पित्रोः पार्थे गामिष्यामि ॥ तथापि न च नियमभङ्गं करोमि मनसापि निश्चय एषः । इतः परतो यस्माद् दिग्वतं समधिकं भवति ॥८१॥ तवापि न युक्तमेतद मां मुक्त्वा तथा व्रतमपि भङ्क्त्वा । वाराणस्यां गमनं द्रव्यपिपासया नटितस्य ॥८२॥ ततो मेघरथो जल्पति मा प्रभण किमप्यत्र विषये । गन्तव्यमवश्यमेव निजपुण्यपरीक्षणकृते ॥८३॥ ततस्तद् द्रव्यं सर्व समर्पितं तस्मै, सोऽपि सार्थेन । सह प्रस्थितः क्रमेण प्राप्तो वाराणसी नगरीम् ॥४४॥