Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 116

दुलहकहा। कस्स पसाया तुम्भे विलसह एवं विसाललच्छीए ? । तो तेहिं संलत्तं तुज्झ पसाएण ननस्स ॥१४॥ गुणसुंदरीए पढिया सीसं थुणिऊण उधमहेण । भवियव्ययावसेणं निवनिरवेक्खं इमा गाहा ॥१५॥ सा जयउ जए लच्छी जीइ पसाएण ईसरजणस्त । सञ्चमलियपि वयण सयाणपुरिसादि मनति ॥१६॥ तब्भावं मुणिऊण पयईए कोवणो भणइ राया । तं कस्स पसाएणं विलससि, तो तीए इय पढिय।।१७।। सव्वो पुचकयाणं कम्भाणं पावए फलविवागं । अवराहेसु गुणेसु य निमित्तमित्तं परो होइ ॥१८॥ तो रन्ना आणत्तो कोवि नरो जह पओपण अस्थि । निब्भग्गसिरोरयणं रोरनरं कमवि आणेहि ॥१९॥ तो तेण तारिसो कहारओ कोवि झत्ति आणीओ। परिणाविओ य गुणसुंदरिं स रभावितुटुण॥२०॥ सा पुण वत्थाईयं उदालिय लिहियवहिपखंडाई । परिहावेउं भणिया जाह इओ सुक्रयमणुहवसु ॥२१॥ भणिओ य जणो सत्रो आलावपि हुइभीए जो काही । तस्स प्रए सारीरो दंडोऽवस्सं बिहेयव्यो।॥२२॥ नियपइदमगेण समं पत्ता सा लग्घरम्पि उवविसि । जा तस्स सिरे चिहुरे विवरइ ता ताण वरगंवो ॥२३॥ उच्छलिओ छलि पिव गंध गोसीसचंदणवणस्स। तो तीए सो पुट्ठो कहभरो तुम्ह अज्ज कहिं ? ॥२४॥ कंदोइयस्स हट्टे मुक्को तो सो कहेइ, तेण समं । सा गंतुं तं भारयमाणावइ निययगेहम्मि ॥२५॥ तत्तो चंदणफलीउ वणियहट्टम्मि विक्किउं कइवि । कणवत्थाई किचिवि किणेइ मुल्लेण सा तेण ॥२६॥ मो जत्तो रुकवाओ आणीओ कट्ठभारओ तेण । सो सुद्धजणेहितो खंडाहंडं करेऊण ॥२७॥ आणाविओ निसीहे गिहम्मि तत्तो य चंदणे तम्मि । विक्कीयम्मि कमेणं कणयसहस्सो समुप्पन्नो ॥२८॥
कस्य प्रसादाद् यूयं विलसतैवं विशाललक्ष्म्या । ततस्तैः संलपितं तव प्रसादेन नान्यस्य ॥१४॥ गुणसुन्दयो पठिता शीर्ष धूनधित्वोचशब्देन । भवितव्यप्तावशेन नृपनिरपेक्षमियं गाथा ॥१५॥ सा जयतु जगति लक्ष्मीर्यस्याः प्रसादेनेश्वरज नस्य । सत्यमलीकमपि वचन सज्ञानपुरुषा अपि मन्यन्ते॥१६॥ तद्भावं ज्ञात्वा प्रकृत्या कोपनो भणति राजा । त्वं कस्य प्रसादेन विलससि, ततस्तयेति पठितम् ॥१७॥ सर्वः पूर्वकृतानां कर्मणां प्राप्नोति फलविपाकम् । अपराधेषु गुणेषु च निमित्तमात्रं परो भवति ॥१८॥ ततो राज्ञाऽऽज्ञतः कोऽपि नरो यथा प्रयोजनमस्ति । निर्भाग्यशिरोरत्नं रोरनरं कमप्यानय ॥१९॥ ततस्तेन तादृशः काष्टहारकः कोऽपि झटित्यानीतः । परिणायितश्च गुणसुन्दरी स राज्ञापि तुष्टेन ॥२०॥ सा पुनर्वस्त्रादिकमुद्दाल्य लिखितवाहिकाखण्डानि । परिधाप्य भणिता याहीतः सुकृतमनुभव ॥२१॥ भणितश्च जनः सर्व आलापमपि ह्यनया यः करिष्यति । तस्य मया शारीरो दण्डोऽवश्यं विधातव्यः ॥२२॥ निजपतिद्रमकेण समं प्राप्ता सा तद्गृहे उपविश्य । यावत्तस्य शिरसि चिकुरान् विवृणोति तावत्तेभ्यो वरगन्धः ॥ उच्छलितश्छलयितुमिव गन्धं गोशीर्षचन्दनवनस्य । ततस्तया स पृष्टः काष्ठभरो युष्माकमद्य क्व? ॥२४॥ कान्दविफस्य हट्टे मुक्तस्ततः स कथयति, तेन समम् । सा गत्वा तं भारमानाययति निजगहे ॥२५|| ततश्चन्दनफलकान् वणिग्हढे विक्रीय कत्यपि । कणवस्त्रादि किञ्चिदपि क्रीणाति मूल्येन सा तेन ॥२६॥ स यतो वृक्षादानीतः काष्ठभारस्तेन । स मुग्धजनेभ्यः खण्डम्वण्डं कृत्वा ॥२७॥