Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 161

४३०
सुपासनाह-चरिअम्मितस्स य मइमाहप्पं वन्नता जंति तेण सममेव । नरवइपासे सोवि हु सिद्धनरिंदं पणमिऊण ॥८६॥ साहइ सव्वं जं तत्थ साहियं अहियतोसओ रांया । पुणरवि कुणइ पसायं गिण्हसु देसं जमभिरुइयं ॥८७॥ तो सो भणेइ नरवर ! तुज्झ पसाएण नत्थि मह खूणं । किं कुणिमो देसेणं विरइविराहणपरो जं सो॥ जइ पुण तं मझुवरि तुट्ठो ता. जिणमयं पभावेसु । रहजत्तापमुहेणं महेण महनिव्वुइकरेण ॥८९॥ तो रन्ना सो भणिओं जइवि निरीहो तुम तहवि गिण्हं । गेहव्वयस्स जोग्गं किंचिवि कणचोप्पडाईयं ॥ एवंति तम्मि भणिउं गयम्मि रन्ना निओगिणो भणिया । जह कणमूडसहस्सं घयघडसहस्सं च मंतिगिहे ॥ पेसह, तेहिं तहच्चिय अणुट्ठिए कोसलेण लहुभाया । भणिओ देसलनामा जह अम्ह नियमओ अहियं ।। जं किंचि तं समप्पसु पुणोवि तं राउलम्मि, तेणावि । पडिवजिऊण तइया नियमाउ समहियं सव्वं ॥ अप्पिय सयणाण तओ भणिया एयं निएमु ठाणेसु । धरह नियमावहीए परओ गिण्हिस्समहमेयं ।।९४॥ तेहिवि तह चेव कए विनाओ कोसलेण वुत्तंतो । एसो कहवि हु तो तेण पभणिओ देसलो एवं ॥९५॥ हा भाय! पंचमवए इय कुणमाणेण तइयअइयारो । विहिओ तुमए अज्जवि ता अहियं देसु धम्मम्मि । इय पुणरुत्तं तेणं भणिओवि हु देसलो अकुव्वंतो । कालेणं मरिऊणं अप्पड्ढियवंतरो जाओ ॥९७॥ पणसयमंतिप्पवरो कोसलमंतीवि मरणसमयम्मि । गहिऊणं पव्वज्जं पत्तो माहिंदकप्पम्मि ॥९८॥ किंचहियसत्तसायरआउं परिपालिऊण तत्तो य । चइऊणं सिज्झिस्सइ महाविदेहम्मि वासम्मि ॥१९॥
तस्य च मतिमाहात्म्यं वर्णयन्तो यान्ति तेन सममेव । नरपतिपार्श्वे सोऽपि हि सिद्धनरेन्द्रं प्रणम्य ॥८६॥ कथयति सर्व यत्तत्र साधितमधिकतोषतो राजा । पुनरपि करोति प्रसादं गृहाण देशं योऽभिरुचितः।।८७॥ ततः स भणति नरवर ! तव प्रसादेन नास्ति मम श्रुणम् । किं कुर्मो देशेन विरतिविराधनपरो यत् सः॥८॥ यदि पुनस्त्वं ममीपोर तुष्टस्तदा जिनमतं प्रभावय । रथयात्राप्रमुखेण महेन मन्निवृतिकरेण ॥८९॥ ततो राज्ञा स भणितो यद्यपि निरीहस्त्वं तथापि गृहाण । गेहव्ययस्य योग्यं किञ्चिदपि कणम्रक्षणादिकम् ॥२०॥ एवमिति तस्मिन् भणित्वा गते राज्ञा नियोगिनो भणिताः । यथा कणमूटकसहसं घृतघटसहसं च मन्त्रिगृहे ॥ प्रेषयत, तैस्तथैवानुष्ठिते कोशलेन लघुभ्राता । भणितो देशलनामा यथाऽऽवयोर्नियमतोऽधिकम् ॥१२॥ यत्किञ्चिदपि तत्समर्पय पुनरपि त्वं राजकुले, तेनापि । प्रतिपद्य तदा नियमात्समधिकं सर्वम् ॥१३॥ अर्पयित्वा स्वजनानां ततो भणिता एतद् निनेषु स्थानेषु । धरत नियमावधेः परतो ग्रहीष्येऽहमेतत् ॥१४॥ तैरपि तथैव कृते विज्ञातः कोशलेन वृत्तान्तः । एष कथमपि खलु ततस्तेन प्रभणितो देशल एवम् ॥९॥ हा भ्रातः ! पञ्चमव्रत इति कुर्वाणेन तृतीयातिचारः । विहितस्त्वयाऽद्यापि तस्मादधिकं देहि धर्म ॥१६॥ इति भृशं तेन भणितोऽपि हि देशलोऽकुर्वन् । कालेन मृत्वाऽल्पर्द्धिकव्यन्तरो जातः ॥१७॥ पञ्चशतमन्त्रिप्रवरः कोशलमन्त्र्यपि मरणसमये । गृहीत्वा प्रबन्यां प्राप्तो माहेन्द्रकल्पे ॥९८॥ किञ्चिदधिकसप्तसागरायुः परिपाल्य ततश्च । च्युत्वा सेत्स्यति महाविदेहे वर्षे ॥१९॥