Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 151

४२०
सुपासनाह-चरिअम्मितो जंपइ सिरिदेवी देवाणं वच्छ ! दसणममोहं । आसि तुमं कोडीमो पुब्बि ता होसु इण्हिपि ॥१५॥ तो सो भणेइ भयवइ ! एवं च कए हवेइ वयभंगो । तो देवीए भणियं देसु जहिच्छाए सयणाण ॥१६॥ तत्तो य तक्खणेणं कंचणकोडिं खिवित्तु भरहस्स । वारंतस्सवि गेहे सट्टाणं पडिगया लच्छी ॥१५॥ नियनियमभंगभीओ तत्तो सो विभजिऊण कोडिपि । देइ सयणाण सव्वा उद्धारे गयकलंतरया ॥१८॥ तं दट्टण कणिटो बंधू बजरइ भाय ! न हु जुत्तं । जं कुणसि साइयारं पंचमवयमायरपवन्नं ॥१९॥ जम्हा उ लाख मेगं परिग्गहे तुह ममावि साहीणं । विलससि कोडीइ पुणो निस्संको नियमविसयम्मि॥ कि कजं विहवेणं समग्गलेणंपि.पावकज्जेण । अह भणसि देसु धम्मे धम्मेणवि तेण किं कजं ? ॥२१॥ क्यमालिन्नं जायइ जेण कएणं न होइ सो धम्मो । महुरं भणिऊण विसं जइ खज्जइ किं न मारेइ ? ॥ तो तं नियसत्ताओ दविणं परिहरसु आसि जं अहिंयं । सयणाझ्याण दिन्नं अन्नह भिन्नो भविस्सामि॥ तेणवि लुद्धेण तो भणिय वणिजेणुवज्जियं न मए । गहियं न चोरियाए न खत्तवाओ मए विहिओ॥ किंपुण वारंतस्सवि खित्तं लच्छीए मह गिहे वच्छ ! । तंपि मए सयणाणं समप्पियं जाव नियमो मे ॥ जं पुण लक्खाओ हं अहिंयं विढवेमि देमि तं धम्मे । तो रहसेणं भणियं बंधव ! सुण इत्थ दिटुंतं ॥ इह नयरे धणसिही आसि पुरा पउरधणसमिद्धो सो । मिच्छविही बहुपुत्तनत्तुएहिं गओ वुइहि ॥२७॥ अह अन्नया पसुत्तो पिच्छइ पसयच्छिं लच्छिसारिच्छं। सियवसगधारिणिं हारहारिणि पवररमणिं सो॥
ततो भणितं भरतेन न खलु कार्य किमपि मम द्रव्येण । एकलक्षो मम गेहे तिष्ठति शेषस्य नियमो मे ॥१४॥ ततो जल्पति श्रीदेवी देवानां वत्स ! दर्शनममोवम् । आसीस्त्वं कोटीशः पूर्व तस्माद्भवेदानीमपि ॥१५॥ ततः स भणति भगवति ! एवं च कृते भवति व्रतभङ्गः । ततो देव्या भणितं देहि यथेच्छया स्वजनेभ्यः ॥ ततश्च तत्क्षणेन काञ्चनकोटिं क्षिप्त्वा भरतस्य । वारयतोऽपि गेहे स्वस्थानं प्रतिगता लक्ष्मीः ॥१७॥ निजनियमभङ्गभीतस्ततः स विभज्य कोटिमपि । ददाति स्वजनानां सर्वामुद्धारे गतकलान्तराम् ॥१८॥ तद् दृष्ट्रा कनिष्ठो बन्धुः कथयति भ्रातः ! न खलु युक्तम् । यत्करोषि सातिचारं फ-चमव्रतमादरप्रपन्नम् ।। १९॥ यस्मात्त लक्षमकं परिग्रहे तव ममापि स्वाधीनम् । विलससि कोट्या पुनर्निःशको नियमविषये ॥२०॥ किं कार्य विभवेन समर्गलेनापि पापकार्येण । अथ भणसि देहि धर्मे धर्मेणापि तेन किं कार्यम् ? ॥२१॥ व्रतमालिन्यं जायते येन कृतेन न भवति स धर्मः । मधुरं भणित्वा विषं यदि खाद्यते किं न मारयति ? ॥ ततस्त्वं निजसत्तातो द्रविणं परिहरासीद् यदधिकम् । स्वजनादिभ्यो दत्तमन्यथा भिन्नो भविष्यामि ॥२३॥ तेनापि लुब्धेन ततो भणितं वाणिज्येनोपार्जितं न मया । गृहीतं न चोरिकया न क्षत्त्रवादो भया विहितः ॥२॥ किन्तु वारयतोऽपि क्षिप्तं लक्ष्म्या मम गृहे वत्स ! । तदपि मया स्वजनेभ्यः समर्पितं यावन्नियमो मे ॥२६॥ यत्पुनर्लक्षादहमधिकमर्जयामि ददामि तद् धर्मे । ततो रभसेन भणितं बान्धव ! शृण्वत्र दृष्टान्तम् ॥२६॥ इह नगरे धनश्रेष्ठी आसीत्पुरा प्रचुरधनसमृद्धः सः । मिथ्यादृष्टिर्बहुपुत्रनप्तृभिर्गतो वृद्धिम् ॥२७॥ अथान्यदा प्रगुप्तः पश्यति मृगाक्षी लक्ष्मीसहक्षाम् । सितवसनधारिणीं हारहारिणीं प्रवररमणी सः ॥२८॥