Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 131

४००
सुपासनाह-चारअम्मिकालक्रवरियइ एसो तो सा रोसेण भणइ तयभिमुहं । मइ जीवंतीए इमं न होइ ता जाउ दव्यंपि ॥६॥ किं किज्जइ लच्छीए पुत्तविउत्ताण पिययम ! जयम्मि । चिरपवसियावि लच्छी आणिज्जइ पुणवि पुत्तेहिं ॥ तो अन्नया य तेण नियसीसं हारिय रमंतेणं । पारिएहिं नीओ पिउणो पासम्मि तेणावि ॥८॥ तजणणीए पासे पेसविओ तीइ निययआहरणं । दाऊण मोइओ सो तयारीणं सयासाओ ।।९।। पुणरवि रमेइ पुणरवि य हारए सीमहत्थचरणाइं । तो अन्नया से नीओ जणयगिहे बंधिउं तेहि।।१०॥ सिरछेयं कुणमाणा भणिया सुजसेण उववणस्संतो। अत्थि महतायदव्वं आगच्छह जेण दंसेमि ॥११॥ तो तत्थ गयाणं सो दसइ ठाणंपि किंपि कवडेण । तक्खणणवावडे ते नाउं दूरेग सो नट्ठो ॥१२॥ पत्तो आरामजिणिंदमंदिरे अजियनाहसरणं सो । पुट्टीए तेवि पत्ता खलिया केणावि सड्ढेणं ॥१३॥ एत्थंतरम्मि पत्तो सुदाढविज्जाहरो तहिं भवणे । उक्खयखग्गा दिहा जूयारा तेणवि दुवारे ॥१४॥ तो पुट्ठो सो सड्ढो तेणवि कहियं जहेस जिणसरणं । पडिवन्नो, ता एयं नाहं एयाण अप्पेमि ॥१५॥ विज्जाहरेण तत्तो आरोवेऊण सो विमाणम्मि । नंदीसरम्मि नीओ वावन्नजिणालयं दट्टुं ॥१६॥ सो कोवि समुल्लसिओ आणदो तम्मणम्मि बहुपावं । जेण खणेण विलीण तमंव रविदंसणेण तहिं ॥१७॥ तत्थवि चारणसमणं सुजसो वंदेइ सुणेइ तस्संते । विज्जाहरेण सहिओ सावयधम्मपि बारसहा ॥१८॥ पडिवज्जइ य पमोएण गिण्हए तह य जयरमणम्मि । नियमं जावज्जीव तो सो विज्जाहरो तुटो ॥१९॥ कालक्षरीयत्येष ततः सा रोषेण भणति तदभिमुखम् । मयि जीवन्त्यामिदं न भवति तस्माद्यातु द्रव्यमपि ॥६॥ किं कियते लक्ष्म्या पुत्रवियुक्तयोः प्रियतम ! जगति । चिरप्रोषितापि लक्ष्मीरानीयते पुनरपि पुत्रैः ॥७॥ ततोऽन्यदा च तेन निजशीर्ष नाशितं रममाणेन । द्यूतकारकैतिः पितुः पार्थे तेनापि ॥८॥ तजनन्याः पार्श्वे प्रेषितस्तया निजाभरणम् । दत्त्वा मोचितः स द्यूतकारिणां सकाशात् ॥९॥ पुनरपि रमते पुनरपि च नाशयति शीर्षहस्तचरणादि । ततोऽन्यदा स नीतो जनकगृहे बद्ध्वा तैः ॥१०॥ शिरश्छेदं कुर्वाणा भणिता सुयशसोपवनस्यान्तः । अस्ति मत्तातद्रव्यमागच्छत येन दर्शयामि ॥११॥ ततस्तत्र गतेभ्यः स दर्शयति स्थानमपि किमपि कपटेन । नत्खननव्यामृतांस्तान ज्ञात्वा दूरेण स नष्टः ॥१२॥ प्राप्त आरामजिनेन्द्रमन्दिरेऽजितनाथशरणं सः । पृष्ठे तेऽपि प्राप्ता : स्खलिताः केनापि श्राद्धेन ॥१३॥ अत्रान्तरे प्राप्तः सुदंष्ट्रविद्याधरस्तत्र भवने । उत्खातखड्गा दृष्टा तकारास्तेनापि द्वारे ॥१४॥ ततः पृष्टः स श्राद्धस्तेनापि कथितं यथैष जिनशरणम् । प्रतिपन्नः, तस्मादेतं नाहमेतेषामर्पयामि ॥१५॥ . विद्याधरेण तत आरोग्य स विमाने । नन्दीश्वरे नीतो द्विपञ्चाशज्जिनालयं दृष्ट्रा ।।१६।। स कोऽपि समुल्लसित आनन्दस्तन्मनसि बहुपापम् । येन क्षणेन विलीनं तम इव रविदर्शनेन तत्र ॥१७॥ तत्रापि चारणश्रमणं सुयशा वन्दते शृणोति तस्यान्ते । विद्याधरेण सहितः श्रावकधर्ममपि द्वादशधा॥१८॥ प्रतिपद्यते च प्रमोदेन गृह्णाति तथा च धुतरमणे । नियमं यावर्जावं ततः स विद्याधरस्तुष्टः ।।१९।।
ख. ग य नीओ सो तेहि घरम्मि बंधे।