Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 139

सुपासनाह-चरिअम्मि
जलल चलमिव विज्जुलया चवलजीविए को णु । घरघणकज्जे विउसो कुणइ विवायं सर्वधर्हि ? ॥ जाणिय जिणवयणाणं भावियभत्र भूरिदुहसवाणं । जं जायइ इह कलहो अहह अहो ! मोहमाह ||२९|| तो ते संवेगपरा परोपरं खामयंति अवराहं । मा हु कसायवसाणं सम्मत्तं गलउ अम्हाणं ||३०|| अह भारियाए भणिओ सेणो जह नियघरं सदव्वंपि । पुत्ताण तए दिन्नं ता तं कह होहिसि इयाणि ? || तो सेणेण भणियं जस्स मणे जिणमयं सया वसइ । तस्त्रत्थेण घरेणव चिंतामणिणावि का गणणा ? ॥ तो ती सो भणिओ भ्रम भिक्खं संपयं वयं गहिरं । समसाणे सुन्नघरे देवउले वावि तं वससु ||३३॥ सो भइ वसु धीरा कमेण एयंपि आयरिस्सामि । इहलोइअंपि दंसेमि ताव तुह धम्ममाहप्पं ||३४|| इ भणि हाओ पत्तो नियमित्तमंतिगेहम्मि | साहइ कुटुंबवत्तं तप्पुरओ मग्गर गिपि ||३५|| भणइ सचिवो वि बंधव ! निवगिहमत्थित्ति मोग्गडपविद्धं । किंतु सदोसं न हुवसइ कोवि कश्यावि तम्मि गिहे ।। ज पुणधम्मभावा भविस्सइ वंतरो न तुह किंपि । तो तेण सउणगंठी बद्धो पत्तो य तम्मि गिहे ||३७|| निस्सीहियं करे अणुजाणात्रिय गओ स गिहमच्झे । ईरियं पडिकमित्ता सज्झायं कुणइ सो एवं ||३८| तथाहि: -
४०८
गयमेयज्जमहामुणिखंदगसीसाइसाहुचरियाई । सुमरंतो कह कुप्पसि एत्तियमित्तेविरे जीव ! ||३९|| पिच्छ पाणविणासेवि न परिउस्संति जे महासत्ता । तुज्झ पुण हीणसत्तस्स वयण मित्तेवि एस खमा । रे जीव ! सुहदुहेसुं निमित्तमित्तं परो जियाणंति । सकयफलं भुजंतो कीस मुहा कुप्पसि परस्स ?||४१|
जललवचले विभवे विद्युल्लताचपलजीविते को नु । गृहधनकार्ये विद्वान् करोति विवादं स्वबन्धुभिः ? ॥२८॥ ज्ञातजिनवचनानां भावितभव भूरिदुःखस्वरूपाणाम् । यज्जायत इह कलहोऽहह अहो ! मोहमाहात्म्यम् ||२९॥ ततस्ते संवेगपराः परस्परं क्षमयन्त्यपराधम् । मा खलु कषायवशानां सम्यक्त्वं गलत्वस्माकम् ||३०|| अथ भार्यया भणितः सेनो यथा निजगृह सद्रव्यमपि । पुत्रेभ्यस्त्वया दत्तं ततस्त्वं कथं भविष्यसीदानीम् ? ॥ ततः सेनेन भणितं यस्य मनसि जिनमतं सदा वसति । तस्यार्थेन गृहेण वा चिन्तामणिनापि का गणना ? || ततस्तया स भणितो भ्रमं भिक्षां सांप्रतं व्रतं गृहीत्वा । श्मशाने शून्यगृहे देवकुले वापि त्वं वस ||३३|| स भणति भव धीरा क्रमेणैतदप्याचरिष्यामि । ऐहलोकिकमपि दर्शयामि तावत्तत्व धर्ममाहात्म्यम् ॥ ३४॥ इति भणित्वा गेहात् प्राप्तो निमित्त्रमन्त्रि गेहें । कथयति कुटुम्बवृत्तं तत्पुरतो मार्गयति गृहमपि ॥३५॥ भणति सचिवोऽपि बान्धव ! नृपगृह मस्तीति मुद्गरप्रविष्टम् । किन्तु सदोषं न हि वसतेि कोऽपि कदापि तस्मिन् गृहे ॥ यदि पुनर्वर्मप्रभावात्प्रभविष्यति त्र्यन्तरो न तव किमपि । ततस्तेन शकुनग्रन्थिर्बद्धः प्राप्तश्च तस्मिन् गृहे ||३७|| नैषेधिक कृत्वाऽनुज्ञाप्य गतः स गृहमध्ये । ईर्ष्या प्रतिक्रम्य स्वाध्यायं करोति स एवम् ॥ ३८ ॥ गजमेतार्यमहामुनिस्कन्दकशिष्यादिसाधुचरितानि । स्मरन् कथं कुप्यसि एतावन्मात्रेऽपि रे जीव ! ||३९|| पश्य प्राणविनाशेऽपि न परिद्विषन्ति ये महासत्त्वाः । तव पुनहींनसत्त्वस्य वचनमात्रेऽप्येषा क्षमा ॥ ४० ॥ रे जीव ! सुखदुःखेषु निमित्तमात्रं परो जीवानामिति । स्वकृतफलं भुञ्जानः कस्मान्मुधा कुप्यसि परस्मै ! ||