Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 97

सुपासनाह-चरिअम्मि--- तेणवि पुटो भाया मुणिपासाओ नियत्तमाणेहिं । तुम्हेहि किमणुभूयं, सागरचंदो तओ कहइ ॥४४॥ अवसउणाओ वलिओ पुरहुत्तं जाव ताव चोरेहिं । आहणिऊणं लउडेहिं पाडिओ धरणिवट्ठम्मि॥४५॥ वत्थाई चित्तूणं खिविउ वयणम्मि डेजयं अहयं । बद्धो रुक्खस्स थुडे गएसु चोरेसु पहिएण ॥४६॥ तत्थागएण दिट्टो करुणाए छोडिऊण मह दिनो। सालिकरंबो नियसंबलाओ तह पाइओ सलिलं ॥४७ तो चिंतिय मए इय सच्च गुणचंदभासियं जायं । सउणोवि असउणोच्चिय मुणी महप्पा मए गणिओ। फलिओ मह मणभावो ता अजवि तं मुणीसरं गंतुं । खामेमि तत्थ पुन्नोदएण जइ कहवि पावेमि।।४९। इय चिंतिऊण चलिओ दिट्ठो य मुणी तओपणमिऊणं। नियदोसंपयडेऊण खामिओ भणियमह मुणिणा। धम्माहम्माण फलं सययं पयडमिह वेयमाणोवि । भाविभदो वियाणइ इयरो य न याणए कहवि॥२१॥ एगोच्चिय संसारे सरणं जीवाण नियमओ धम्मो । अन्नं पुण सव्वंपि हु दुक्खाण निबंधणं चैव ।।५२। अन्नाणधो जीवो कसायवसगो य विसयगिद्धो य । दिट्ठ कहियपि फुडं पडिवजइ नेय सद्धम्मं ॥५३॥ सविवेगो पुण धम्मं काऊण विसुद्धमग्गसंपन्नो । तं नत्थि ज न पावइ कल्लाणपरंपरं परमं ॥५४॥ इय मुणिणा वित्थरओ जइगिहिभेएण साहिए धम्मे । गिहिधम्मो पडिवन्नो जइधम्मस्सासमत्थेण।।५५ पुव्यावराहमलखालणिकपच्छित्तजलपवाहेण । नीओ अप्पा सुद्धिं ठिएण मुणिपायमूलम्मि ॥५६॥ तो तत्थ अहं दिट्टो तुह साहणिएण, भणइ तो इयरो। अणु जसु रजसिरि मुणिदंसणओ मए पत्तं । चतुर्दिक्ष्वपि तेन प्रेषितं साधनं ततः सोऽपि । प्राप्तः साधनिकेनानीतस्तस्य पार्श्व ॥४३॥ तेनापि पृष्टो भ्राता मुनिपार्वाद निवर्तमानैः । युष्माभिः किमनुभूतं, सागरचन्द्रस्ततः कथयति ॥४४॥ अपशकुनाद् वलितः पुराभिमुखं यावत्तावच्चौरैः । आहत्य लगुडः पातितो धरणिपृष्ठे ॥४५॥ वस्त्रादीन् गृहीत्वा क्षिप्त्वा वदने वस्त्रमहम् । बद्धो वृक्षस्य मूले गतेषु चौरेषु पथिकेन ॥४६॥ . तत्रागतन दृष्टः करुणया छोटयित्वा मे दत्तः । शालिकरम्बो निजशम्बलात्तथा पायितः सलिलम् ॥४७॥ ततश्चिन्तितं मयेति सत्यं गुणचन्द्रभाषितं जातम् । शकुनोऽप्यशकुन एव मुनिमहात्मा मया गणितः ॥४८॥ फलितो मम मनोभावस्तस्मादद्यापि तं मुनीश्वरं गत्वा । क्षमयामि तत्र पुण्योदयेन यदि कथमपि प्राप्नुयाम्। इति चिन्तयित्वा चलितो दृष्टश्च मुनिस्ततः प्रणम्य । निजदोषं प्रकटय्य क्षमितो भणितमथ मुनिना ॥५०॥ धर्माधर्मयोः फलं सततं प्रकटमिह वेदयन्नपि । भाविभद्रो विजानातीतरश्च न जानाति कथमपि ॥५१॥ एक एव संसारे शरणं जीवानां नियमतो धर्मः । अन्यत् पुनः सर्वमपि खलु दुःखानां निबन्धनमेव ॥५२॥ अज्ञानान्धो जीवः कषायवशगश्च विषयगृद्धश्च । दृष्टं कथितमपि स्फुटं प्रतिपद्यते नैव सद्धर्मम् ॥५३॥ सविवेकः पुनधर्म कृत्वा विशुद्धमार्गसंपन्नः । तद् नास्ति यन्न प्राप्नोति कल्याणपरम्परां परमाम् ॥५४॥ इति मुनिना विस्तरतो यातगृहिभेदेन कथिते धर्मे । गृहिधर्मः प्रतिपन्नो यतिधर्मस्यासामर्थ्येन ॥५५॥ पूर्वापराधमलक्षालनैकप्रायश्चित्तजलप्रवाहेण । नीत आत्मा शुद्धिं स्थितेन मुनिपादमूले ॥१६॥ १ख, वुज । २ ख. ग. अदयं ।