Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 35

'रायविरुद्धा इमे मंतंति रहम्मि' भणइ जो धिट्ठो । सो मइलियवीयवओ धरणुव्व सुदुक्खओ होई । तथाहि
अस्थि इह भरवासे वासव अंगंव सु-र-यणकयग्धं । वीरउरं नाम पुरं राया रणवीरनामोति || २ || जलहिलहरिव्व भज्जा वररयणा अस्थि तस्स रयणवई । ताण सुआ गुणजलही मंतिस्स सुओ य धरणोि ताणं च परुपरओ पीई तह कहवि वढिया दूरं । नयणनिमेसेणवि जह अदंसणे दुक्खिया हुंति ॥ ४ अह अन्नया वसंते ते संपत्ता मणोरमुज्जाणे । अदोलयाधिरूढं पिच्छंति वरंगण एक्कं ||५|| महुमहसिरिव्व सव्वंगलग्ग अइचंगकुसुम आहरणं । रयणाहरणविहूसिय पडिचारियविंद परियरियं ॥६॥ तं दद्दूण कुमारो मारवहूरूवविभमं रेतो । सावि कुमरस्स रूवं दद्दूण ठिया मयणवया ॥७॥ निद्धनयणावलोयणमन्नोन्नं पिच्छिउं भणइ धरणो । जाणियतयभिप्याओ कुमार ! जह इत्थ चूयम्मि तह लव कोइला जह मैर्णपि उच्छहइ मह मणं गंतुं । नो पुरओ, तो ठामो इहेव गुरुच्यछायाए ||९| यह तत्थ दिया तरुणीजुयलं पिच्छंति उत्तराहुत्तं । गयणेणं गच्छतं आगच्छंतं खणेण तओ ॥ १० ॥ ताहि समं चि एक खरविमाणं तओय ओयरियं । विज्जाहरनरनाहं छत्ताईककुहक सोहं ॥ ११ ॥ अभिमु तं दद्दू करंति उचियपडिवत्तिं । सोवि विमाणे आरोविऊण ते जाइ निवभवणे ।। १२ कयवयारो य नरेसरेण सीहासणे सुहासीणो । भणइ रणवीररायं एक्कच्चिय अस्थि मह धूया || १३ | उचियं वरमल तस्स तीए नेमित्तिएण मे कहिये । वीरपुरुज्जाणवरे मणोरमे पेसह कुमारिं ॥ १४ ॥
'राजविरुद्धानीमे मन्त्रयन्ति रहसि ' भणति यो धृष्टः । स मलिनितद्वितीयत्रतो धरण इव सुदुःखितो भवति ॥ ! अस्तीह भरतवर्षे वासवाङ्गमिव सुरत्नक्रया [ सुरजनकृता ] म् । वीरपुरं नाम पुरं राजा रणवीरनामेति ॥२॥ जलधिलहरिवि भार्या वररत्नाऽस्ति तस्य रत्नवती । तयोः सुतो गुणजलधिर्मन्त्रिणः सुतश्च धरण इति ||३| तयोश्च परस्परतः प्रीतिस्तथा कथमपि वृद्धा दूरम् । नयननिमेषेणापि यथाऽदर्शने दुःखितौ भवतः ॥४ ॥ अथान्यदा वसन्ते तौ संप्राप्तौ मनोरमोद्याने । आन्दोलकाधिरूढां पश्यतो वराङ्गनामेकाम् ||५|| मधुमहाश्रियमिव सर्वाङ्गलग्नातिचङ्गकुसुमाभरणाम् । रत्नाभरणविभूषितपरिचारिकावृन्दपरिकरिताम् ॥६॥ दृष्ट्वा कुमारो मारवघूरूपविभ्रमां रक्तः । सापि कुमारस्य रूपं दृष्ट्वा स्थिता मदनवशगा ||७|| स्निग्धनयनावलोकनमन्योन्यं दृष्ट्वा भणति धरणः । ज्ञाततदभिप्रायः कुमार ! यथात्र चूते ॥ ८ ॥ तथा लपति कोकिला यथा मनागप्युत्सहते मम मनो गन्तुम् । नो पुरतः, ततस्तिष्ठाव इहैव गुरुचूतच्छायायाम् ॥ अथ तत्र स्थिती तरुणीयुगलं पश्यत उत्तराभिमुखम् । गगनेन गच्छदागच्छत् क्षणेन ततः ॥ १० ॥ ताभ्यां सममेवैकं खचरविमानं ततश्चावतीर्णम् । विद्याधरनरनाथं छत्रादिककुदकृतशोभम् ॥ ११ ॥ आत्माभिमुखमायन्तं दृष्ट्वा कुरुत उचितप्रतिपत्तिम् । सोऽपि विमान आरोप्य तौ याति नृपभवने ॥१२॥ कृतोपचारश्च नरेश्वरेण सिंहासने सुखासीनः । भणति रणवीरराजमेकैवास्ति मम दुहिता ॥ १३ ॥
1
१ क. बनो, ख. पतो । २ क. मणो मणागंपि गंतुमुच्छहर । नो ।