Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 92

वरुणकहा ।
३६१
atraj आरोविय कडीए तं चीरवेदियं डिंभं । पट्टविया धणहट्टे मग्गइ सुत्तण सा तिल्लं ||२९|| अने हारेहिं वावडं वणियपुत्तसहियं तं । सा भणइ किराड ! न उत्तरंषि तं देखि अम्हाणं ||३०|| तो कुत्रिणं ते थोसा पिल्लिया मयगडिंभं । पाडे धरणीए मुट्टा मुट्ठत्ति पोकरः ||३१|| तो धाविया तारा धणमाहीरिं मयं च तं डिंभ । वित्तूण गामपहुणो अति कर्हति वृत्तंतं ||३२|| मित्तस्सव पुचस्सव जणयस्सव तस्स आवई नाउं । सव्वोवि गामलोओ भोइयगेहम्मि संपत्तो ||३३|| सव्र्व्वपि इममलीयं अहं समत्थेमि इय विचिते । खं पट्टइलेणं भणियाहीरी जहा रंडे ! ||३४|| मयगं बालं वित्तुं कडीए भणिएण आगया जस्स । तं कहसु अन्नहा तुह छिंदिस्स कन्ननासाओ ||३५|| तो खुद्धा सा जब देतरिया अहं अणाहा य । वच्छन्ब, वणियसंपेसियाए एवं मए विहिये || ३६ || तो मेला मज्झे समागए दंसए य ते वणिए । गामपहूवि समत्थइ तव्वयणं इय विचिततो ||३७|| जह सच्चो निल्लोभोति सम्मओ बहुजणस्स सिट्टियणो । मायाविणो य सेसा इइ विहिये तेहि मच्छरओ ॥ ता एसि निवड कूडे बहुउत्तरे करंताणं । आहीरीए गहिये दविर्ण आणाविडं सोवि ||३९|| काउं निरुतरे ते सव्वस्सं तेसिं लूडिजं लेइ । तह अप्पर गुत्तीए धंण तु सम्माणि मुअइ ||४० ॥ सव्वोवि गामलोओ घणस्स वद्धावओ घरे जाइ । भणइ य विसदृहरिसो 'सच्च जयइ 'त्ति सच्चमिणं ॥ ४१ ॥ refer गामेण मोइया तेवि अंगमित्तण । ता वच्छ ! चयसु कूडं ववहारं कुणसु मह वयणं ॥ ४२ ॥ अथ तन्मध्ये केनापि दृष्टोऽभिनवमृतो लघुर्डिम्भः । ततस्तेषामन्यैः सह मन्त्रयित्वा काप्याभीरी ॥ २८ ॥ लोभयित्वाऽऽरोप्य कट्यां तं चीरवेष्टितं डिम्भम् । प्रस्थापिता धनहट्ठे मृगयते सूत्रेण सा तैलम् ॥ २९ ॥ अन्यैर्हृट्टभारैर्व्यापृतं वणिक्पुत्रसहितं तम् । सा भणति किरात ! नोत्तरमपि त्वं ददास्यस्माकम् ? ॥३०॥ ततः कुपितेन तेन स्तोकं सा प्रेरिता मृतक डिम्भम् । पातयित्वा धरण्यां मुष्टा मुष्टेति पूत्करोति ॥३१॥ ततो धाविताः पुरारक्षका धनमाभीरीं मृतं च तं डिम्भम् । गृहीत्वा ग्रामप्रभोरर्पयन्ति कथयन्ति वृत्तान्तम् ॥ मित्त्रस्येव पुत्रस्येव जनकस्यैव तस्यापद ज्ञात्वा । सर्वोऽपि ग्रामलोको ग्रामप्रभुगेहे संप्राप्तः ||३३|| सर्वमपीदमलीकमहं समर्थय इति विचिन्त्य । दुष्टु पद्रेशेन भणिताऽऽमीरी यथा रण्डे ! ॥३४॥ मृतकं बालं गृहीत्वा कट्यो मणितेनाऽऽगता यस्य । तं कथयान्यथा तव छेत्स्यामि कर्णनासाः ||३५|| ततः क्षुब्धा सा जल्पति देशान्तरिताऽहमनाथा च । वत्सेव, वणिक्संप्रेपितयैवं मया विहितम् ॥ ३६ ॥ ततो मेलमध्ये समागतान् दर्शयति च तान् वणिजः । ग्रामप्रभुरपि समर्थयति तद्वचनमिति विचिन्तयन् ॥ यथा सत्यो निर्लोभ इति सम्मतो बहुजनस्य श्रेष्ठिवनः । मायाविनश्च शेषा इति विहितं तैर्मत्सरतः ॥ ३८ ॥ तस्मादेतेषु निपततु कूटं बहूत्तराणि कुर्वत्सु । आभीर्या गृहीतं द्रविणमानाय्य सोऽपि ॥ ३९ ॥ कृत्वा निरुत्तरांस्तान् सर्वस्वं तेषां लुण्टित्वा लाति । तथाऽर्पयति गुप्तौ धनं तु सम्मान्य मुञ्चति ॥ ४० ॥ सर्वोऽपि ग्रामलोको वनस्य वर्धको गृहे याति । भणति च विकसितहर्षः ' सत्यं जयति' इति सत्यमिदम् ॥
१ ख य ग य । २. ग. लूसि ।