Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 68

देवजसकहा ।
हिप विकेमि जाव ता तेण मुद्दियारयणं । गोविज्जंतं दिहं सयणीय गेहम्मि पेडाए ||४३|| पहुज्जं भणिऊणं साहिज्जइ तुज्झ, अन्नहा निययं । को नियउदरं दारइ, जम्हा सो होइ मह बंधू || ४४ || तो राया परिचित संभवइ इमपि तम्मि समयम्मि । जं दिट्ठो देवजसो मवि तम्मि पएसम्म ||४५॥ इय चिंतिम भणइ तयं, उचियं भत्तीए तुह करिस्सामि । किंतु जहि पडिहारो ठावइ तत्थेव ठाह खणं ॥ तो पडिहारस्स तयं समप्रिं तलवरस्स पासाओ । हक्कारावर कज्जंतरमुद्दिसिऊण देवजसं ||४७|| तो ते राया तं पण अंगुलीयरयणं मे । तम्पि समयस्मि तुमए लद्धं जिणभवणमग्गमि ||४८ || इय सुव्वाइ, तासचं जड़ एवं ता समप्यसु तमिन्हिं । अज्जवि तुह अभयं चिय, नाहं काहं तुह विरूवं ॥ रजवि एप्पभावओ अम्ह गिज्जए वैसे तो पभणइ देवजसो न भए लद्धं इमं देव ! ॥५०॥ अभए उ न संदेहो देवे सच्चप्पइन्न सिररयणे । पपइएच्चिय अणुजीविवच्छले किंतु इह लोए ॥ ५१ ॥ परलोए पुणयन्त्रयभंगसमुब्भवस्स पावस्स । नरयाइ दुक्खनिबंधणस्स मोक्खो कओ होइ ? ||५२ || पाणवि तम्हा एवं ववसेमि नाह ! नेय अहं । भगइ नित्रो एवमिणं, किंपुण निययम्मि वासगिहे ॥ ५३ ॥ खट्टासमीपेडा गोवियं कहइ सो, तओ पेडं । तं तुम्भे एत्थ दिया अप्पावह मज्झ पुरिसाण ॥५४॥ तो तत्थ अदीसंते मुद्दारयणम्मि तं अहं पिसुणं । कारिस्सं भूयबलि, तह चेव करेइ देवजसो || ५५ || तो तीए पेडाए तो राया परिग्गहपमाणं । पासइ कईपि कत्थइ नवकारफलं च टिप्पणए ॥ ५६ ॥
स चलितो जिनभवने यस्मिन् दिने पतितमङ्गलीयं ते । तत्पृष्ठे गतोऽहं तेन नन्रीभूय धरणीतः ॥ ४२ ॥ गृहीतं किमपि वितर्कयामि यावत्तावत्तेन मुद्रिकारत्नम् । गोप्यमानं दृष्टं शयनीयगेहे पेटायाम् ॥ ४३ ॥ प्रभुकार्यं भणिवा कथ्यते तव, अन्यथा नियतम् । को निजोदरं दारयेत् यस्मात् स भवति मम बन्धुः || ४४ ॥ ततो राजा परिचिन्तयति संभवतीदमपि तस्मिन् समये । यद् दृष्टो देवयशा मयापि तस्मिन्प्रदेशे ॥४५॥ इति चिन्तयित्वा भणति तं, उचितं भक्तेस्तव करिष्यामि । किन्तु यत्र प्रतीहारः स्थापयति तत्रैव तिष्ठक्षणम् ॥ ततः प्रतिहारस्य तं समर्प्य पुररक्षकस्य पार्श्वात् । हक्कारयति कार्यान्तरमुद्दिश्य देवयशसम् ॥४७॥ तत एकान्ते राजा तं प्रभणत्यङ्गुलीयरत्नं मे । तस्मिन् समये त्वया लब्धं जिनभवनमार्गे ॥४८॥
इति श्रूयते, तस्मात्सत्यं यद्येतत् ततः समर्पय तदिदानीम् । अद्यापि तवाभयमेव नाहं करिष्ये तव विरूपम् ॥ राज्यस्थितिरप्येतत्प्रभावतोऽस्माकं गीयते वंशे । ततः प्रभणति देवयशा न मया लब्धमिदं देव ! ||१०|| अभये तु न संदेहो देवे सत्यप्रतिज्ञशिरोरत्ने । प्रकृत्यैवानुजीविवत्सले किन्त्विह लोके ॥ ५१ ॥ परलोके पुनस्तृतीयत्रतभङ्गसमुद्भवस्य पापस्य । नरकादिषु दुःखनिबन्धनस्य मोक्षः कुतो भवति ? ॥५२॥ प्राणत्यागेऽपि तस्मादेवं व्यवस्यामि नाथ ! नैवाहम् । भणति नृप एवमिदं, किन्तु निजे वासगृहे ॥५३॥ खट्टासमी१पेटायां गोपितं कथयति सः, ततः पेटाम् । तां यूयमत्र स्थिता अर्पयत मम पुरुषाणाम् ॥५४॥ ततस्तत्रादृश्यमाने मुद्रारत्ने, तमहं पिशुनम् । करिष्यामि भूतबलि, तथैव करोति देवयशाः ||१५|| ततस्तस्याः पेटाया अन्ता राजा परिग्रहप्रमाणम् । पश्यति कथमपि क्वचिन्नमस्कारफलं च टिप्पनके ॥५६॥
३३७