________________
~ ~
~~~ ~ ~ આખરે તો કંટાળ્યા. આ અજબ પ્રાણીએ ચારે તરફ ત્રાહ્ય ત્રાવ્ય કિરાવી દીધી. દુનિયાના દાનવીરની દાનવીરતા આજે જાણે ભયંકર કસોટીએ ચડી હતી.
આખરે એક નવો ઇલાજ અજમાવી લેવાનો નિર્ણય કરવામાં આવ્યો. એક મોટામાં મોટી તાંબાની કેઠી ભજનસામગ્રીથી ભરપૂર ભરવામાં આવી. એ કેઠીની અંદર આ નર–રાક્ષસને દાખલ કરી દેવામાં આવ્યો. ઉપરથી ઘીની પરનાળો વરસાદની અવિરત પરનાળાની પેઠે એકધારી વરસાવવામાં આવી. આ ન ઇલાજ આખરે ખરેખર કારગત નીવડયો. સાગર જેવી ઉછળતી ઘીની છોળોથી આ દુષ્કાળને દાનવ આખરે અકળાયો. એકાએક એણે પિતાને કોઠીમાંથી બહાર કાઢવા બૂમ મારી. અવાજ સાંભળતાં જ જગડુશાહના હદય-સાગરમાં એક હર્ષનું મોજું ફરી વળ્યું. જગ-દાતારની દાનવીરતાની જગ૯તીએ જાણે લાજ રાખી !
અંદરથી ઉપરાઉપરી પિકારે આવવા લાગ્યા પરંતુ હવે તો તેને ઝટ બહાર કાઢવામાં આવે એવું ન હતું. કોઠીમાં રેડાતી ધૃતધારા વધુ ને વધુ વધવા લાગી. અને કાઠીમાંનું ભોજન આરેગી જવા પછી જ તેને બહાર કાઢવામાં આવશે એવું સાફ જણાવી દેવામાં આવ્યું. પરંતુ થાકેલ માણસને એક પગલું ચાલવું પણ મુશ્કેલ થઈ પડે છે તેમ આ વ્યક્તિને માટે હવે એક ઘીનું ટીપું પણ મોટું થઈ પડયું હતું. એણે અંદરથી અનેકાનેક આજીજીએ
અને વિનવણી કરવા માંડી. હવે બચવાને એક પણ ઇલાજ શિલકમાં ન હોવાથી આખરે આ પનોતેરા દુષ્કાને પિતાનું સાચું પિત પ્રકાશી દેતાં પિકાર કર્યો કે –
મેલ જગડુશાહ જીવતે, પનોતેર પડું નહિ.”
