________________
સૂબો
ઉપર દોષ નાંખે છે તે હું કેમ માનું ? તમે મને એ વાત સાબિત કરી છે તે હું તમારી વાત સાચી માનું.”
ભલે સરકાર! મને છ માસની મહેતલ આપે. આજથી બરાબર છ મહિને ભારે ને દેશાઇને ન્યાય આપ જ તાળજે.”
ભલે, તમે ત્યાં સુધી અહીં રહેજે.”
માવજી મહેતાએ વડોદરાના ધોરી રસ્તે મુકામ રાખી ડાયરે જમાવવા માંડયો. રાતદિવસ રાજના નાના મોટા નેકરે એમને ત્યાં પડ્યા પાથર્યા રહે. પાટના પાસા રાત દિવસ ચાલી રહ્યા છે. મહેમાન જોગ કસુંબા ને હેંગાપાણીની મહેફીલ જામી પડી છે. મહેતાને હૈયે જાણે કે કઈ ભાર જ ન હોય એમ માવજી મહેતા રમત અને ગમતમાં દિવસ-રાત ગુમાવવા મંડી પડયા છે. જ્યારે
જ્યારે મહેતાના ઘર પાસેથી કોઈ માણસ નીકળે ત્યારે ત્યારે “ આ પાંચ ઘર પચીસ” કે “આ એકે અગીયારાં” કે એવા જ પાસાની રમતના અવાજા ચાલતા હોય. જાણે કે માથે ગાયકવાડના મુદતી તેડીને એને ભય જ ન હોય. માવજી મહેતા કાંઈ કરતો નથી ને આખો દિવસ રમતમાં દિ' વિતાવે છે એ જોઇને મહેતાના નાતાદાર મુત્સદ્દીઓ અને મિત્રો કહેતા કે “મહેતા! તમે રમતમાં પડ્યા છે પણ સરકારી ઇન્સાફ એક દિયે પાછો નહિ ઠેલાય હે.” મહેતાએ હસીને જવાબ દીધેઃ “તે દિ ની વાત તે દિ. પડશે એવા દેવાશે.” આ બેદરકારીભર્યા જવાબથી સૌ આશ્ચર્ય પામતા.
જો કે બીજીતરફથી માવજી મહેતાએ પોતાના દીકરા અને ભરાંસાદાર માણસોને એવી રીતે ગોઠવી દીધા હતા કે કઈ વેશપલટાથી તો કાઇનેકરીઆત બનીને તળ અમરેલી અને આસપાસથી અનેક સત્તા
