________________
વીરાંગના
૧૪૧
“ દેવકરણ ભાઇ! એરખે ગાળીયા કમી હૈાય તે। જમાદારને લ’ડારમાંથી કારીઓના થેલા સાંપી દે. આગ લાગે ત્યારે કૂવા ખેાદવા ન એસાય, ગેાળી માટે જુનાગઢ માથુસ ાડાવીએ ને તેના ખાતર મોં ફાડી બેસી રહીએ તા પછી કારી શું કામની?”
“સાલેભાઇ, તમે તાકીદે તૈયારી કરા, ગાલીયું ખુટે તેા કારીયું વાપરજો. દારૂ કે જે કંઇ જોઈએ તે દેવડીએથી ઉપડાવતા જશે. દેવકરણભાઇ હમણાં જ એરખે આવે છે, તે તમને વરધી આપતા રહે તેમ તમારે કરવાનું છે.'
"
'
માજી કા હુક્મ. અન્નદાતા કે લીયે હમારા જાન ભી કુરબાન માર્મની તેજીનું ભાન કરાવતા જમાદાર કુરનસ બજાવી અંદરની એરખે તૈયારી કરવા ચાલ્યા ગયે.
93
દેવકરણ કપાણી જેમ કુશાગ્ર વ્યાપારી હતા તેમ લશ્કરી તાલીમ લીધેલા ચાહો હતા. જમાદારના જવા પછી શેઠાણીના ઉપકાર માનતાં તેણે જણાવ્યું કે “ભાજી,લડતનું સુકાન તમે મને સોંપવાને કૃપા કરી છે તેમ જમાદારની સાથે વાત ઉપરથી જાણ્યું, તે માટે આપના આભારી છું. આવી સત્તાશાહીને જો આપના જેવા નિભાવી લ્યે તા ગરીખ-ગુરમના શે આશરે ? અત્યારે વાતાના વખત નથી તેથી આપ આશીર્વાદ આપે! કે હું મેરખે પહેાંચી જઉં.
99
“ ભાઇ કપાણી, દાદા( ધરમશી શેઠ)ના હાથે તમે ધડાયેલ છા, અને ભલભલા રાજ્યેા સાથેની અથડામણુમાં તમે ખાંડાના ખેલ ખેલ્યા છે. તેવા પ્રૌઢ અને સબળ સુકાની માંગરાળમાં હાજર હાય તેથી મને તે નિરાંત છે. તમને સલાહ-સૂચનાની જરૂર નથી. આપણે રાજ સાથે મીઠા સંબંધ છે, તેમાં રાજમાતા કે શેખ આપુની જોણુ બહાર મુનશીએ દંડાખાજી ચલાવવાને આ પેંતરા રમ્યા હોય
