________________
૧૫૪
મહાસાગરને
ગાય, સૂર્ય અને અગ્નિમાં પવિત્રતા માનનારા પારસી બિરાદરો પણ હતા.
આ બનાવથી મુંબઈમાં મહાજન મંડળની જરૂર જણાઈ. કોણે કોને કહેવું તે ન સુઝવાથી સૌ સમસમી રહ્યા હતા. તે વાત તરફ મોતીચંદ શેઠનું ધ્યાન ખેંચાયું.
મેતીચંદ શેઠના વડવા શેઠ અમીચંદ સાકરચંદમૂળ ખંભાતના વતની હતા. તેરમી સદીમાં જ્યારે ગુજરાતનું પાયતપ્ત પાટણ હતું, ત્યારે ખંભાત ગુજરાતનું ધીકતું બંદર હતું. માળવાના નાકાની રખવાળો માટે અને દરિયા રસ્તે અરબી સમુદ્રમાંથી કાઠિયાવાડ ઉપરની હકુમત સંભાળવાને પાટણને દંડનાયક અહીં રહેતો. અહીંથી દૂર દેશાવરના વહાણવટાની સારી સગવડ હતી. મોટા વેપારીઓ ને શરાફેની પેઢી ચાલતી. અકીકના પથ્થર અહીંથી નીકળતા. રૂઉની પેદાશ અને આમદાનીનું તે મોટું મથક હતું. અહીંની કાપડની વણાટ વખણાતી ને વહાણ રસ્તે દેશ-પરદેશ માલની અવરજવર થતી. મુંબઈનું બારું જામવા છતાં ગુજરાતકાઠિયાવાડને માલ અહીં ઘસડાઈને એકઠો થતો ને ખંભાતથી મુંબઈ દરિયા રસ્તે જતા. કાઠિયાવાડનાં મુખ્ય મથકે સાથે ડાક બોટની સગવડ હતી અને રક્ષણ માટે પાટણને ફૌઝી કેમ્પ પણ અહીં રહે.
ખંભાતની જાહોજલાલીમાં આબાદી ભેગવતા અમીચંદ શેઠના કુટુંબને બંદર તૂટવાની અસર થઈ ને નજીવી નેકરીમાં ઘરતંત્ર ચલાવવાનો વખત આવ્યા, તેથી કંટાળીને અમીચંદે મુંબઈ જવાની પિતાના પિતા પાસે વાત મૂકી.
