________________
‘મહારથી
-
- ૧૫
જન્મ મરણની અદશ્ય ઘટનાને કઈ મિથ્યા કરી શકતું નથી. પૂરતી સારવારને શુશ્રષા છતાં હજારાના પાલનહાર, સખાવતે મશહુરમતીશાને જીવન દીપક ફેલાઈ ગયો. પુણ્ય ક્ષેત્રોમાં કીર્તિસ્પં રોપીને તથા યાદગાર કાર્યોથી અમર નામના મુકીને ૫૪ વર્ષની ઉમ્મરે તેઓ ભાદરવા સુ. ૧ દેહમુક્ત થયા.
મોતીશાને એકનો એક પુત્ર ખીમચંદ લાખનો માલેક થયા. મોતીશાને અંતિમ કાળ સુધી પ્રતિષ્ઠાની તાલાવેલી હતી. તેમણે નિશ્ચય કરેલ મુહૂર્વે જ પ્રતિષ્ઠા થઈ જાય અને મરનારની વિશાળ ભાવના સફળ થાય તે માટે તેમના પત્ની દીવાળીબાઈ, તેમના મિત્રો અને મુનીમેએ ખીમચંદ શેઠને પ્રેરણા કરી, ને સારા કામમાં શોકને આડો ન લાવતાં સદ્ગતની ભાવના સફળ કરીને તેમના આત્માને શાંતિ અર્પવાની ફરજ સમજાવી.
ત્રણ મહિના પસાર થવા દઈ પ્રતિષ્ઠા માટે સંઘ સહ વર્તમાન પિષ માસમાં પ્રયાણ કરવાનું ઠર્યું. કંકોત્રી એ લખાણી. મહારાષ્ટ્ર અને ધાટમાંથી સંધ-સંબંધીઓને તેડાવ્યા. સુરત, ભરૂચ, અમદાવાદ અને ગુજરાત, માળવા, મારવાડ સુધી મેતીશાને સંબંધ-વહેવાર જામેલો હતો. કચછી ભાઈઓમાં પણ તેમને નેગ-નાતો હતો ને કાઠિયાવાડમાં આડત–ઓફિસેને પથારે બહાળે હતે. મોતીશા દ્રવ્યથી દેહમુક્ત થવા છતાં ભાવથી હૈયાત હતા. તેમની યશ-કીતિ ઉજજવળ હતી. મેતીશાને સંધ એટલે તેમના સંબંધી-નેહીઓને જ સંધ હોય તેમ ગામોગામથી સંઘ પ્રયાણ થયાં. અમદાવાદથી હઠીભાઈએ સંઘ કાઢ્યો. ખીમચંદ શેઠે પોતાના વતન–ખંભાતથી સંધ સહ પ્રયાણ કર્યું. જેમ મહાનદમાં ખળભળાટ કરતી ત્રિવેણુ ગંગાના નીર ભળતાં જાય તેમ તરફન સંઘ-સમુદાય ભળતે ગયો. પાટણ ને ઔરંગા
