________________
મહારથી
૧૪.
acea
શેઠને હક, રાજને ચોથ ને બાવાની કરી ચુકાવી દીધી ને “મોતીઢાની મેડી”ના પાયા નંખાયા.
મોતીશાને તો કુંતાસરને ગાળો પુરવાની લગની લાગી હતી. મુંબઇનું જિનાલય બાંધી ગયેલા સોમપુરા સલાટને ઉતારે બોલાવ્યા ને ઘડીયાં લગન જોવરાવ્યાં. મુહૂર્તની ચેખાઈ કે સાધન સામગ્રીની જોગવાઇની તેમને દરકાર નહતી. શુમા ત્રણના હિસાબે બીજી સવારે કુંતાસરને ગાળો પુરવાને પંચરનથી ખાત મુહૂર્ત કર્યું. પાતાળમાં બેઠેલ પાંડવમાતા-કુંતાની મૂર્તિને બહાર પધરાવીને માનની બાંધણુથી મેં નીપજાવવાનું કામ શરૂ થઈ ગયું.
ગામમાં તાકીદે મોતીશાની મેડી તૈયાર થઈ ગઈ તેને અમીચંદ સાકરચંદની ધર્મશાળા' ના નામથી ખુલ્લી મૂકી ને કાયમી રસોડું ઉઘાડયું.
પાતાળમાંથી પહાડ નીપજાવવાનું અસાધ્ય કામ મોતીશાના દૃઢ મને બળથી હેલે ચડી ગયું. એક પછી એક સ્થંભ અને તીરકસની કાટખુણે લંગાર લાગી ગઈ. ને આંતરે ભેબંધ થવા લાગ્યા. બે પહાડોની વચ્ચે પાતાળમાંથી જાણે હજારો ગજને લાંબો પહોળો નવો જ પહાડ ઉપચ્ચે જતો હેય.
મેતીશાને એક પગ મુંબઇ ને એક પગ પાલીતાણે રહેતો. ગમે તે ભાગે ને ગમે તે ખર્ચ આદરેલ કામ તાકીદે પૂરું કરવાની તેમને તાલાવેલી હતી- કર્યું તે કામ ને ખરચ્ચાં તે દામ” એ તેમને મુદ્રાલેખ હતો. શેત્રુંજી નદીમાંથી ચાર આને હાંડ પાછું મગાવીને અને મુંબઈથી સેંકડો ઘાટી મેકલીને કામ તડામાર ઉપાડયું. બીજી તરફથી મકરાણુથી આરસ મંગાવી પિતાની જાતિ–દેખરેખ નીચે કુશળ કારીગરેના હાથથી નવાં બિંબ ભરા
