________________
૧૯૨
મહાસાગરને તમારું, પેઢી તમારી ને ગિરિરાજને વહીવટ તમારા હાથમાં રહ્યો. પાલીતાણામાં તમારી હકુમત છતાં અમને ઊભા રહેવાને-ગામ માં આશરો બાંધવા દેવાનું ઠેકાણું નથી ને આભમાં ઇમારત બાંધવાની વાત કરો છો.મોટા માણસ ગમે તેમ બેલે, તેના મેઢા આડે કંઇ થડે હાથ દેવાય છે?”
મોતીશા, હું તમારી મશ્કરી કરે તેમ કેમ માનો છો ? તમારા જેવા પુણ્યશાળી અમારા પાડોશી થાય તેમાં તે હું અહે૧ભાગ્ય સમજું છું. અમારા મકાન સામેને મેટ ચેક છે તે જમીનને નીચે જતાં વેંત જ તમારા નામ ઉપર અઘાટ લેખ થઈ જશે. આજે જ ત્યાં મોતીશાની મેડીના પાયા નાખે છૂટકે છે, ને ઉપર પણ જુઓને, આ ઉજમફઈની ટુંક બંધાય છે તેમાંથી કહે તે તમને ખાલી ભાગ અપાવી દઉં.”
ઉપકાર. શેઠ સાહેબ, ફઈબાની સાથે મને પણ ઠીક ખાડો બતાવ્યું. તમારા જેવાં રજવાડાને હુકમ અમારે તો માથે ચડાવવો રહ્યો.”
વાતવાતમાં મનદુઃખ ન થઈ જાય માટે હેમાભાઈએ આટલેથી વાત સંકેલી લીધી ને તીર્થમહિમાની વાતો કરતાં સૌ આગળ ચાલ્યા. મોતીશા પણ મૌન ચાલ્યા જતા હતા, છતાં કાર્યસિદ્ધિ માટે કુંતાસરની ગાળી પસાર કરતાં મનમાં જ “ભાગ્યશાળાને પગલે ” એ શબ્દ ઉપર સૃષ્ટિ ખડી કરવાને સંકલ્પ કરી લીધે. દાદાના દર્શન-પૂજન કરીને સૌ ઉતારે આવ્યા. થઈ વાત હસી ટાળવાને હેમાભાઈ શેઠે પિતાના કારભારી મલકચંદ ધરમચંદને સૂચના કરવાથી સામેના મેદાનની જમીનની માપણી કરાવી.
