________________
મહારથી
મોતીશાની માનસિક ઠીકસનેરીમાં “અશકય’ શબ્દને સ્થાન નહેતું. તેઓ પાંચ વર્ષમાં લખપતિની ગણનામાં આવ્યા એટલે પહેલી તકે તેમણે દરીઆઇ સફરના સાધનની પરવશતા નીવારવા લગભગ પાંચ છ ટનનાં ત્રણ વહાણે ખરીદી લીધાં.
- હામ, દામ ને કામને ત્રિવેણી સંગમ થવાથી મોતીશાને વેપાર એકધારા વધવા લાગ્યો. હવે તેમણે ચીન ઉપરાંત યુરોપ સાથેનો વેપાર વધાર્યો અને જોઇતા માલની ખરીદી માટે તે તે માલની પેદાશના મુખ્ય મથકમાં પેઢીઓ બોલવા માંડી. રૂહ માટે તે વખતના કાઠિયાવાડના ધીકતાં બંદર-ધોલેરા તથા ઘોઘામાં મેતીશાએ ઓફિસે
લી. અફીણ માટે માળવામાં ખરીદીયા રેકયા. તેમના મૂળ વતન ખંભાત અને ગુજરાતના ભરૂચ સુરતના મથકોમાં પણ પગડો જમાવ્યા. - આ રીતે વેપાર વધવાથી તેમને ત્રણ વહાણુથી પહોંચી વળવું મુશ્કેલ થઈ પડયું. આ વખતે ગણ્યાગાંઠ્યા પારસી વેપારીઓએ પિતા પુરતાં એક-બે વહાણે રાખેલા તેમ મોતીશાએ પણ ત્રણ વહાણે ખરીદ્યાં છે તેવી ગણત્રીથી યુરોપીયન વહાણવટીઓએ તેમાં મહત્વ ન માન્યું. તેમને ખબર નહોતી કે મેતીશા જે કામ હાથમાં ચે છે તેમાં ઓતપ્રોત થઈ શકે છે. મેતીશાને તો મૂંગે મેઢે મક્કમતાથી આગળ વધવાને તાલાવેલી લાગી હતી. ટૂક વખતમાં તેમને વહાણવટાને સારો અનુભવ થતાં તે જોઈ શક્યા કે તૈયાર વહાણુ કરતાં પિતાની જાતિદેખરેખ નીચે વહાણ બાંધવાથી તેમાં લંડક, કેબીનની મનમાનતી સગવડ કરી શકાય છે અને વહાણની મજબૂતી વધે છે. મોતીશાને આ વિચાર સુઝતાં તુર્ત આઠહજાર ટનનાં મોટાં સફરી વહાણે મુંબઈ તેમજ દમણને કાંઠે ૧૧
