________________
૧૪૬
સેવકી
લાવ.” “મુનશી તારું કાળુ મેં મારે નથી જોવું. રાજના કાનૂન મુજબ રાજદ્રોહીને જીવતે જવા દેવો ન જોઈએ, પણ તારા જેવા મરેલાને શું મારે ? જા, ગઢમાંથી નીકળી જા. સાંજ સુધીમાં માંગળની હદ છેડી દેજે.” “અને ભાઈ અબુ, આ કાળમુખા ઠકકરને હદપાર કર્યો છે તેમ ઢઢેરો પીટાવી દે ને આ બધું શું તફાન છે તેની તપાસ કરાવ.”
બંદરની બેરખેથી પચાસ માણસની આરબ ટુકડી શેઠના ઘર તરફ આવતી જોઈ રસાલાના માણસો ગભરાયા. તેને ઉપરી સેનાપતિ કયારને રાજગઢ તરફ ચાલ્યો ગયો હતો. આ સ્થિતિમાં અહીં ઊભા રહેવું તે માથા સાટે માલ ખાવા જેવું વિકટ લાગ્યું. આ જોખમમાંથી નાસી છૂટવાને સૌને એક સાથે વિચાર થયો હોય તેમ એક બાજુ બધા એકઠા થઈ ગયા ને નાસી છૂટવાને લાગ શોધવા લાગ્યા.
આરબ ટુકડીના ચાઉસે દૂરથી આ સંતાકુકડી રમાતી જોઇને “ ર” ને અવાજ કર્યો ને બીજી જ પળે રસાલાને ઘેરી લઈ તેના નાયકને બેલાવી કહ્યું: “જો તમારે મેદાને આવવું હેય તે હુશિયારીથી સામે આવે. અગર તે હથિયાર છેડી ઘો.”
જોતજોતામાં રસાલાના માણસો આરબ ટુકડીના ચાઉસ પાસે હથિયારે મૂકી દઈને એક બાજુ ઊભા રહ્યા.
મુનીમ દેવકરણે સે માણસની ટુકડી અગાઉ રાજગઢ તરફ રવાના કરી હતી ને તેની પાછળ પોતે પચાસ માણસ સાથે ધો આવતો હતો. તે આરબી સૈન્ય ગઢને દરવાજે આવી પહોંચે
