________________
૧૪૨
રહી
તેમ મને વહેમ જાય છે, તે નકામું લેાહી ન રેડાય ને ઠક્કરની સાન ઠેકાણે આવી જાય તેમ કાળજીથી કામ લેશો. આપણી બેરખનું સુકાન તમારે જ સંભાળવાનું છે.”
શેઠાણીની ભલામણ વધુ લંબાય તે પહેલાં દેવકરણ માજીના આશીર્વાદ લઈ ડેલીએ પહેઓ ને પિતાને જોઈતાં હથિયાર સજી ત્યાં મંગાવી રાખેલ ઘડીએ ચડીને બંદર તરફ ઉપડી ગયે.
નગરશેઠને ત્યાંથી મુનશીએ “શેઠની નવરત્ન લીલમ' મંગાવેલી અને શેઠાણુએ તેને ચેખી ના સંભળાવી દીધી છે તેવી વાત છે જોતજોતામાં ગામમાં ફેલાઈ જવાથી આ શું તફાન છે તે જાણવા જનતા કાન માંડી બેઠી હતી, એટલામાં આરબની બેરખેથી જમાદારને શેઠને ઘરે ને રાજના સેનાપતિને રાજગઢ તરફ જતો જોઈ અનેક તર્કવિતર્ક થવા લાગ્યા. મુનશીના માથાભારે વર્તનથી રૈયત ત્રાસી ગઈ હતી. તેમાં આજ તે નગરશેઠના ઘર ઉપર ઘા કરવા નીકળ્યા હોય તે પછી ગરીબ વસ્તીનું શું ગજું? તેમ માંહોમાંહે વાતો થવા લાગી. પ્રજા પ્રત્યેની શેઠાણીની રખાવટે જનતાને જગાડી મૂકી હતી. જોતજોતામાં બજાર બંધ થઈ ગઈ ને ટોળે મળીને પ્રજાએ શું કરવું તેને વિચાર કરવા લાગ્યા.
બનાવ એક પછી એક વિજળીના વેગે બન્ચે જતા હતા. રાજને સેનાપતિ રાજગઢેથી નીકળી લશ્કરી કેમ્પ તરફ જતો જોવાયા ને શેઠને ઘરેથી આરબને જમાદાર બંદર તરફ ચાલ્યો. તેની પાછળ મુનીમ દેવકરણુ હથિયાર સજીને મારતી ઘોડીએ બંદર તરફ જતો જોવાય. આમ એક પછી એક બનતા બનાવનું તારણ વિચારાય તેટલામાં તે રસાલાના વીસેક હથિયારબંધ માણસ શેઠના ઘરની ફરતા ગોઠવાઈ ગયેલા જોવાયા.
