________________
સરાક
નહિતર તો મુંજીના ગવંડર પાસે પણ સલામું લેવરાવું એવો સુ હ !”
આ પ્રમાણે ગામ–ગપાટા ચાલે છે તેવામાં જગાવાળાની ડેલીએ ઊજળી ઘડીને અસ્વાર આગે. એને જોઈને આ ડાયરો ઊભો થઈ ગયો. જગાવાળા પણ ઊઠીને આવકાર દેતાં બોલ્યા :
આ બાપ! આવો! અમારી ડેલીએ રાણીંગવાળો ક્યાંથી ?” ઘેડીએથી ગવરીદડને રાગવાળ ઉતર્યો અને એ તથા જગાવાળે એક બીજાને હેતથી ભેચ્યા.
“અલ્યા હજામ ! અંદર જેને ! ઘરમાં જઇને મજાનું કહેલું દૂધ લઈ આવ દૂધ! દોડ, દેડ, જરા સાબદો થઈ જા !”
“હવે બાપ ! દૂધની શી જરૂર છે? જેટલા જ ખાશું.” રાણુંગવાળાએ વિવેક કર્યો.
બાપ રોટલા તે મોડા થાય ને તમે આ છો લાંબે પંથથી. જા, જા, અલ્યા ઝટ જા.”
હજામે ડેલીમાં જઈ દૂધ માગ્યું. કાઠીયાએ જણાવ્યું કેભેંસ હજી હમણું જ પરથી ચાલી આવે છે. પાણીએ પાયાં નથી એટલે દવાને વાર છે. ”
હજામે ડાયરામાં આવી જગાવાળાના કાનમાં એ સમાચાર દીધા. જગાવાળો કહેઃ “ જાને ! અમરશી શેઠની ભેંસો પરથી વેલી આવે છે એટલે દરવરાવતો આવ. . અમરશી શેઠની ડેલી પાસે જ હતી. એટલે હજામ તેમને ઘરે પહોંચ્યા. શેઠની ગમાણમાં ભેંસે ઓગાળી રહી હતી. ખડકીના મોહે એક તરફ પીતળના ઉટકેલ હાંડા પડ્યા હતા અને દહાવા. માટે ભરવાડની રાહ જોવાતી હતી ત્યાં હજામ ગમાણે પહોંચ્યા.
