________________
૧૨૦
સરકારી
તમારા રૂડા પરતાપ છે. પણ પછી પેશકસી ને જોરતલબીનાં તેડાં આવે ત્યારે તમે ય અમારાથી જ ઊજળા છે. ખરૂને બાપુ ?”
દરબાર જગાવાળા એકદમ ગમ ખાઈ ગયા. જુનાગઢની જોરતલખી કે ગાયકવાડની પેશસી વખતે અમરક્ષી શેઠ અરધી રાતે ઉપયેગી થતા અને સર અવસરે જોઇતી રકમના વળ પશુ ત્યાંથી જ ઉતરતા તે આજે પણ નામુ કરે તેા શેઠનુ દેવુ" નીકળે તે બાપુને યાદ આવ્યું. પણુ હવે ભીનું સંકેલે તે। દરબારનું હીણુ દેખાય તેથી જણાવ્યું કેઃ “ એ બધું થઇ રહેશે. અમારા નામનુ અપમાન કરે તેવા માણસને હું મારી પાટીમાં રહેવા દઇ શકુ નહિં, માટે તમારે ચાવીશ કલાકમાં અમારી હૃદમાંથી નીકળી જવું.” અહુ સારું આપુ !' કહીને અમરશી શેઠે ઊડવા. એટલે તેની સાથે આવેલા માણસે પણ ઊભા થઇ ચાલવા લાગ્યા. દરબાર સમજતા હતા કે અમરશીને આટલો મેટા પથારા મારી પાટીમાં છે, અને ઘરઆરના ઊભા ઇમલામાં ખૂબ ખર્ચ થઈ ગયા છે તે કયાં જવાના હતા ? તેથી હદપારના હુકમ કાઢી તેને દબાવી દેવા, પરંતુ અમરશી શેઠ તે! જાણે કઇએ. દરકાર ન હેાય તેમ ચાલી નીકળવાથી દરબાર અને દાયરા તાજ્જુબ થઇ ગયા.
''
×
*
અમરશી શેઠને ગઢમાં તેડાવ્યા છે તે વાત ગામમાં ફેલાતાં શેઠની દુકાન પાસે .માણુસેાની ઠઠ જામવા લાગી હતી. શેઠના ચારે દીકરા દુકાને એકઠાં મળેલાં લેાકેાને શાંત્વન આપતા હતા. વડૈ ભગલે લગરી દાવા બેઠે। હતા, તેને શેઠે કાઢી મૂકવાની વાત તે વડે છાણુવાશીદું કરતી બાઇએ પાસેથી મળી આવી હતી, પણ તેમાં જગાવાળાનું તેડું શા માટે ? એ ન સમજાવાથી સૌ કાઇ નવા નવા
