________________
સાફ
૧૧૯ બાપુ ઇ બે માથાને એવો કેણું છે જે તમને મુતર પીવાનું કહે?”
“હવે ડાહ્યો થા માં ડાહ્યો. તારી બધી શેઠાઈ કાઢી નાંખીશ. એ તો નથી બોલતાં એમાં; બાકી સાંજ પહેલાં તને ભાંગીને ભૂક્કો કરી નાંખુ એમ છું. તું વાણિયો મારી પાટીમાં રહીને મને મુતર પાવા નીકળ્યો છે કેમ?” દરબાર જગાવાળા ગાદીએથી અર્ધી બેઠા થઈ બોલ્યા.
પણ બાપુ! મેં એમ કહ્યું કયારે?” “પુછને આ હજામને ?”
હજામે વાતને વધારી હતી એટલે વાતમાંથી વતેસર થઈ ગયેલું જોઈને તે આ પાછો ખસી ગયો હતો અને અમરશી શેઠને આવા ચાકરીયાત માણસ સાથે મેં-કબૂલા કરાવવાની દરકાર પણ નહતી, તેથી ખડખડાટ હસીને દરબારને કહ્યું: “અરે બાપુ! આ તે વાત જ બેચરાઈ ગઈ. મને શું ખબર કે આ હજામ આપના માટે દૂધ લેવા આવે છે. મેં તો જાણ્યું કે બાપુના નામે ગોલા
જેમ ચરી ખાય છે તેમ આજે ભગલો અમારા વડે ભાવી - ચો હશે.” ''
“એ બધે ડોળ જવા દે, વાણિયાની ફાટ વધી ગઈ છે તે હું જાણું છું. અમારી પાર્ટીમાં રહીને ગદરી ખાવું છે ને સામે જવાબ શું દઈ રહ્યો છો. ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં ઉખેડી નાખીશ તે યાદ રાખજે.” દરબારે દમ છાંટો. - અમરશી શેઠ જે કે સરલ સ્વભાવી હતા છતાં સ્વમાન સમજતા હતા. એટલે દરબારની દબામણીને સાંખી શકે તેવા નહેતા, છતાં ધીરજથી કહ્યું. “બાપુ અમે તમારાથી રૂડા છીએ ને એ
