________________
સાફ
૧૦૩ જોઇ હશે. તેની પેઢીએ હંમેશ સે–પચાસ વછીયાતો પડ્યા જ હેય. કોઇ કાપડ ખરીદવા તે કેઇ અનાજ કપાસ વેચવા આવેલ હેય, કોઈ નાણુને વળ ઉતારવા તો કોઈ જમે મૂકવા બેઠા હેય. આવનાર શેઠની ગાદીના છેડે કાગળ, પત્રો કે હુડીના કટકા ભરાવી જાય, શેઠ દાતણ કરતા હોય, તેને પુત્ર ડા, ખેડા, હીરે કે કપુર જે હાજર હોય તે અકેક કાગળ ઉખેળીને વાત કરે, તે કાગ. નામાંથી હુંડીઓ નીકળતી જાય તે મેતાને આપે, ખરીદ કે વરધીના કામ માટે માણસને ભલામણ કરે.
અમરશી શેઠ દુકાનના ઓટલે ચાકળા ઉપર બેઠા હતા ત્યાં કંપની સરકારના સ્વારે આવીને ચીઠ્ઠી આપી. - મહાલકારી માવજી મહેતાનો દીકરો હંસરાજ બગસરે અમરશી શેઠને ત્યાં વરાવેલો. તેથી અમરશી શેઠ મહેતાની મુત્સદ્દીગીરીથી વાકેફ હતા. તેણે મહેતાની ચીઠ્ઠી જોતાં સાહેબ સાથે કંઇ વ્યાપારી વાતચીત હશે તેવું અનુમાન કરી લીધું, અને “હમણાં જ આવું છુ.” એમ કહી માણસને પિતાની ગાડી જેવા મોકલ્યા..
શેઠ સાહેબ! આપકે લીયે સાહેબને સગરામ ભેજા હૈ” સ્વારે વાહનની સગવડ માટે શેઠજીનું ધ્યાન ખેંચ્યું.
પરંતુ શેઠનું શરીર એટલું રૂષ્ટપુષ્ટ હતું કે આવેલ સગરામમાં ચઢવાની પગથી તેનું વજન ઝીલી શકે નહિ અને પેસવાની બારી તેના માટે સાંકડી પડે, તેથી જ પિતા માટે શેઠે અનુકુળ ગાડી કરાવી હતી, તે જોડાવવા વરદી આપીને તેના મોટા પુત્ર ડાયાભાઈ સાથે દુકાનના કાર્યની ભલામણમાં ગુંથાયા.
જોતજોતામાં ગાડી આવી અને શેઠ તેમાં બેસી રવાના થયા. બપોરના જમી પરવારીને કર્નલ બાર્નેલ તથા માવજી મહેતા
