________________
૧૧૧
શેઠજી ! મારું નામ ડાયે. અમે તમારું નામ સાંભળીને આંખનીચે ઓળખાણુ વિના દેવચંદ જેઠાના નામથી તમારા ઉપર ત્રણ લાખની હુંડી લખી છે તેને વેજ લાવ્યા છું. તે અંદરેથી ઉપડાવીને હમણાં જ આવું છું. ”
સરાફ
66
“ અરે ભલા માણુસ ઉપર આવે। ઉપર ! તમારી હૂંડીનેા જ તાલ ચાલે છે. આટલા માટે તમારે અહી સુધી ધક્કો શામાટે ખાવા પામ્યા ? આ રૂપિયા અમારે અહિંયા ક્ષેત્રાના નથી, માટે અધીરાઈ ન કરા“
કાનજી શેઠની પેઢીમાં એક તરફ જોખ શરૂ હતા. થેલા ઠલવાતા ને શીત્રાતા હતા તે જોઇ ડાયે। શેઠે ગળી ગયા. આંખની પશુ ઓળખાણુ વિના અને નામ-ઠામના અનુભવ વિના ત્રણ લાખની રકમ લીલી–ટાંકે ભરી દેનાર કાનજી શેઠને ચરણે તેનુ માથું નમી ગયુ, હું અને ઉપકારથી હૃદય ભરાઈ આવ્યું એટલે એક અક્ષર પણ ખેલી શકયા નહિ.
કાનજી શેઠે ઊભા થઈને તેને આથમાં લીધા, તે પેાતાની પાસે એસારી ઠંડું પાણી તે પાન-સાપારીથી સ્વાગત કર્યું. અને સરાીના એ તેા પરસ્પર સબંધ છે એમ જણાવી ખબર-અંતર
પૂછવા લાગ્યા.
ડાયા શેઠ રૂપિયા લઈને આવેલ તે તેથી વહાણુમાંથી રીકડા મંગાવી જમે વતન જવાને રજા માગી, પરન્તુ કાનજી શેઠે અઠવાડીયા સુધી મુંબઇ રોકી
આગ્યે જ છૂટકા હતો, કરાવી દીધા અને પાછા તેને બહુ જ આગ્રહ કરી સમાનપૂર્વક સાચી વિદાય આપી.
×
X
*
