________________
વ૮
ઘડીઓ પણ મળશે, અને કેરો પણ મળશે, પણ રતાડીઆમાંથી હું બહાર થાઉં ત્યારે. હમણું કઈ નહિ.) પટેલે નીડરતાથી ઉત્તર આપતાં જણાવ્યું.
રતાડીએ મિજા બાર કઢઘલ તાં હાણે મિડે મરીવ્યા પટેલ !” (રતાડીઆમાંથી બહાર કાઢનારા તે હવે બધા મરી ગયા પટેલ !). ઠાકરે મૂછને વળ દેતાં અકડાઈથી જણાવ્યું.
મરીવ્યા હુધા, સે પણ કોંક જીરા થીંધા, ઠક્કર ! અને આંઈ પણ જાધ રાખન, જે તેની આંવારી હી ગઢડી છણાય ને તે મેં હર હલાછમાં,ત જ આંઉં વાણિયું સચો.” (મરી ગયા હશે, તે પણ કઈક દિવસ જીવતા થશે ઠાકાર ! અને તમે પણ યાદ રાખજે, કે ત્યારે તમારી આ ગઢડી પડાવીને તેમાં હળ ચલાવું, તો જ હું વાણિયો સાચે.) કોરશી પટેલે આંખ લાલ કરીને જવાબ આપે.
મેં જ લડુ પો મે જા. ભાકી છુધા તાં હાણે મસાણમેં કરશી શા!” મેંના લાડુ ખાઓ ના. બાકી છે તે હવે સ્મશાનમાં કેરશી શાહ !) ઠાકરે પટેલની વાત મશ્કરીમાં ઉડાવી દેતાં કહ્યું.
મસાણમેં તાં પાણ મિડે છુટધાસ ધરબાર ! હી તાં અરે ક્યું ગાલ્યું અઈ; જરા દૂધ સી; ત ડિસંધાસીં.” (સ્મશાનમાં તે આપણે બધા છૂટશું, દરબાર ! આ તે છતાની વાત છે. જીવતા હઇશું તે જોઈશું.) પટેલે પિતા ની મૂળ વાતને પાણી આપતાં કહ્યું.
ત ઓછા માં ઉતરજા પટેલ!” (અર્થાત ત્યારે ઓછા ન ઉતરજે પટેલ!) ઠાકરે જતાં જતાં ગુસ્સામાં જણાવ્યું.
“ઓછા તાં આંઈ ઉતર્યા હુધા, તેડા અસીં ઉતરંધાસી”
