________________
વાણિયાને
હતાં. કરિશ પટેલમાં પણ શૌર્ય અને આગ્રહના સંસ્કાર ગર્ભ માંથી જ ઉતરેલા હતા.
“બકે બાયડી, અને ધીમેજી ધરા.' અથાંત બળવાળાની બૈરી, અને ધીંગાની ધરણું એવા અવ્યવસ્થિત બાર ભાયા કરછ રાજ્યમાં પણ ભુજપુર અણીશુદ્ધ અને અખંડ રહેલું હોય, તો તે કેરશી પટેલને જ પ્રતાપ હતા.
આવા કેરશી પટેલને રતાડીઆ જાગીરદારે પિતાના આપખુદ અમલથી હવાલતમાં લઈ લીધો. બહાદુર કરશી પટેલ ઠાકોરને બંદીવાન-બાન બન્યો.
રતાડીઆ-દરબારને એક પણ કેરી ન આપવાને તેણે પિતાના મન સાથે અડગ નિશ્ચય કરી લીધે. એટલું જ નહિ પણ આ વેર કેઈ ને કોઈ વાર વ્યાજ સહિત વસુલ કરવાની તેના અંતરમાં અત્યંત ઉગ્ર અભિલાષા જાગી ઊઠી. કેદી બનેલો કોરલ્શ પટેલ રાતદિન આવા વિચાર અને યોજના જવામાં મશગૂલ રહેવા લાગે.
“ક પટેલ ! હાણે ઘડી ડીણું આય, કકયું ડીયું અઈ? કે જીણું-મરણું રતાડીએ મેં જ આય?” (કેમ પટેલ ! હવે ઘડી દેવી છે કે કરી દેવી છે? કે જીવવું મરવું રતાડીઆમાં જ છે.) રતાડીઆના દરબારે ઉપરોક્ત ત્રણ રસ્તામાંથી કયે રસ્તો પસંદ છે તે એક દિવસ કેદી કેરશી પટેલને પૂછી જોયું. છે,
“ઠક્કર ! ઘડયું પણ જુડવું, ને કરીઉં પણ જુડવું. પણ પણ રતાડીએ મિજા બાર થી તડે. હેવર કી ન.” (ઠાકર,
+ કચ્છમાં કેટલાક વણિકે આજ પણ તરવારીઆની ઓળખથી ઓળખાય છે.
