________________
સારના
ચેર મારે નથી.” સવજીનો ગુસ્સો વધતે હતઃ ચેર ખૂદ શ્રીમંત સરકારને છે. સમજ્યા ?”
ઈમ ! તે કહે તારા સરકારને કે જાતે આવીને લઈ જાય. એમાં તું અહી શેને આવ્યો ? ને તું વળી કે દાડાને અમારો ધણું થઈ ગયો કે અમારા ગામમાં તું તપાસ કરવા આવ્યું ?
ખબડદાર ! જે અમારા ગામમાં પગ મૂકે છે તે પગ કાપી નાંખીશ. ઓળખછ ? છાનેમાને હાલવા માંડે હાલવા.” '
દરબાર ! ઠીક નથી થતું છે. પછી કહેશે કે સવજી કનડે છે ત્યારે દાદ-ફરિયાદ કઈ નહિ સાંભળે.”
“અલ્યા હું હાથીવાળા. તારા ગાયકવાડને ય ન ગણકારે તે તારા જેવા એના ત્રણ કાવડીયાના માણસ પાસે દાદ માંગું ? રસ્તે પડી જા બાપ ! નહિતર દાદ-ફરિયાદ તો કરવી પડશે તારી બાયડીને !”
દરબાર ! મારે ચોર તે તમારે મને સંપ જ પડશે. હું પચાસ આરબ લાવ્યો છું, તે હમણું આ દરબારગઢ ઉખેડીને ફેંકી દેશે છે ?”
તો સવજી ! તે દિ' હું અમરેલીને ઉખાડીને ફેંકી દઈશ. ભૂલી ગયો? જોળે દહાડે ચોવીસ કલાક આગોતરી કંકોતરી મેકલીને અમરેલી હું આવ્યું હતું ને અમરેલી ભાંગ્યું હતું તે ? હું છે હાથીવાળે, બીજે નહિ; માટે છે બધી વાતું રહેવા દે ને તારે મારગે પડી જા.”
દરબાર
“ અલ્યા કેણ છે અહી ? હાથીયાવાળાએ ત્રાડ પાડી. “ આ ત્રણે દેકડાનું મગતરું ગણગણ્યા કરે તે તમે કેમ બેઠા
