________________
સેરઠને
“દેશાઈ ઉપર વેર? બાપુ! તેણે તમારું શું બગાડવું છે?”
અરે બાપ!” દરબારે જવાબ દીધો. “ભીમાણીનો સગો એ અમારેએ નાતાદાર ગણાય. એ કાલ સવારને દેશાઈ તને કનડવા આવે તે અમારું વેર જ ગણાય ને ?”
બાપુ! મારે ખાતર તમારી રાજવાડી મેદાન થાય ઈ મારે નહેતું જોઈતું.”
હવે ખેદાનમેદાન તો બધું સમજ્યામાં છે. માએ જણ્યા'તા તે દિ કયાં કંઇ હારે લઈ આવ્યા'તા ?”
ના બાપુ! માફ કરે. તમારે ગામને પાદર લોહી રેડાય ને મારે ખાતર તમને બધાને દુખ પડે એના કરતાં તો હું જ ભોગવી લઈશ. ક્યાં મેં કાઈની ચેરી કરી છે? ધણું જે ધણું માથે બેઠે મારા કામ સામું જશે.”
આમ પિતાને આશ્રય આપનાર દરબાર હાથીયાવાળો આફતમાં ન આવે એ ખાતર માવજી મહેતો તે જ રાત્રે ગામ છોડી હાલી નીકળ્યા. દરબારે એક સારી જોડી ને સે રૂપિયા રોકડ આપ્યા તે માવજી મહેતાએ માથે ચડાવ્યા.
( ૩ ). શ્રી નેમિનાથના પુણ્યપાદથી પુનિત બનેલા ગિરનારની છાયામાં જુનાગઢનું કાળજૂનું નગર વસ્યું છે. મુસાફરી કરતા માવજી મહેતા ભાગ્યની શોધમાં એ ગામને પાદર ઉતર્યા.
જુનાગઢની બજારમાં અમરેલીનો માજી વહીવટદાર આશ્ચર્ય ચકિત આંખે ચોમેર માંડી રહ્યો છે. આખું જુનાગઢ શહેર જાણે કે શોકનાં સાજ સજી રહ્યું છે. હાલ હાલ માવજીભાઈ દરબાર
