________________
સેરઠને
“બાપુ, આજે મારાથી ખેતી થવાય તેમ નથી. જરા પાસાઢાળ કરીને ચડી જવાનું છે.”
" “પણ એવી શી ધાડ છે ? પીયરીયાને પાદરથી રોટલા ખાધા વગર જા તે મારી જનેતા લાજે. હું હાથીયોવાળેમારે પાદરથી એક પંખી ભૂખ્યું વળે તે માટે અપવાસ કરવા પડે.”
પણ દરબાર ! મારી પાછળ વહારે ચડશે. અને ચડી હશે તે સવારમાં અહીં આવી લાગશે.”
તે બાપ ! મારી પાસે ય પાંચ પચાસ કાઠી છે હે ! ઇ. વાતે તું ફકર કર્યાં. તું તારે ગામમાં જા. ગઢમાં ઉતરજે હે !” ' “ ના બાપુ ! હું ભીમાણીને ત્યાં ઉતરીશ. ત્યાં તમારે જ રોલે છે ને ! પણ મારી રૂકાવટ ભારે પડશે છે.”
બાપ કાઠીને વળી ભારે શું ને હલકું શું? માણસને બહુ બહુ તે છ હાથ જમીન જોઈએ, અને તેય દેન દેવાય ત્યાં જ સુધી ને ? આ બધી જમીન શા કામની છે ? માટે ફકર કર્યામાં. કાળા ભીમાણીને સગે તે મારે ય સગો ગણાય. ઘડી બાંધીને ગઢમાં આંટે આવી જજે હે. તારા ઉપર શેની ધાડ છે તે વાતું ડેલીએ કરશું. જા, બાપ !”
સવજી દેસાઈ સવારમાં પીપરીયાથી નીકળી અમરેલી પહેચ્યો અને મેસલી આરબને ગામની ઊભી બજારમાં ફેરવી-અને એ રીતે પોતાને મળેલી નવી સત્તાને દર દેખાડી-માવજી મહેતાને ઘેર પહોંચ્યા તે ડેલીએ ખંભાતી તાળાં ભાળ્યાં. સવજી દેસાઈએ ગુસ્સામાં હાથપંચા કરડવા માંડયા. તપાસ કરી તો ખબર પડી કે રાત્રે કોઈ એક સ્વાર મહેતાને ઘેર આવ્યા હતા. બૂમ પાડી પાડીને ઘર ઉઘડાવી મહેતા સાથે વાત કરી. પાછા ઘેડીએ ચડીને સ્વાર રાતોરાત
|
