________________
સેરઠના
- પીપરીયામાં રહેતા કાળા ભીમાણીએ આ વાત જાણુ. માવજી મહેતાને ભીમાણુ સાથે સગાઈ-સંબંધ હતો. કાળાભાઈને થયું કે સવજી દેસાઈ માવજી મહેતાને જ કનડવા જાય છે. એટલે એ રાતે- રાત પિતાની જોડીએ ચડીને અમરેલી ઉપડ્યો.
“માવજી મહેતા ! એ મહેતા !” કાળા ભીમાણુએ મહેતાની ડેલી ખખડાવી બૂમ પાડવા માંડી. પાછલી રાતની ગુલાબી નિંદરમાં સૌ જપી ગયું હતું. માવજી મહેતો સાદ સાંભળી કમાડ ઉઘાડવા ચા. કાળો ભીમાણી બડબડતો હતો કે “મહેતો નથી ઉધત પણ આજ તેનું નસીબ ઊંધે છે.” ડેલી ઉઘાડવા આવતાં માવજી મહેતાએ આ વાક્ય સાંભળ્યું. તેણે ફટ દઈને ડેલી ઉઘાડીને કહ્યું: “અહે ! કાણુ કાળભાઈ! આવડી મેડી રાતે ?' " “મહેતા!” કાળાભાઈએ કહ્યું: “વાતને વખત નથી. સવજી દેસાઈએ શ્રીમંત સરકારને કાધુંચતું ભરાવીને તમારા ઉપર સરકારી મેસલ મૂકાવ્યા છે ને પચાસ મેસલની બેરખ સાથે દેસાઈ પિતે આવે છે.”
પણ મારો કાંઈ વાંક?” - “વાંકની તે ભાઈ મને પણ ખબર નથી. પરંતુ મેસલની વાત તે દેસાઇને મેઢેથી સાંભળી છે, ને પીપરીયે સૌ રાત રહેલા છે.”
કાળાભાઈ ! ઠીક તે આવવા છે. મરદને માથે જ આફત
હેય.”
“મહેતા ! આપણે વાણીયા કળે કામ કરીએ.” કાળાભાઈ બોલ્યો “આજે હું તમને કામ ન આવું તે ક્યારે આવીશ? તમારાં બૈરાં છોકરાં મારે ઘેર રહેશે. તમારે તેની ચિંતા કરવાની
