________________
સૂ
નથી. મળવું હોય તેને મળી ને ઘડી ઉપર ચડી જઈને અત્યારે તે પીપરીયા ભેગા થઈ જાઓ. પછી શું કરવું એ શું.”
માવજીભાઈ સમજુ માણસ હતા. વખતને ઓળખત ને માન આપતો. હજીયે સવજી દેશાઈ પીપરીયાને પાદર ઊંઘતા હતા ત્યાં માવજી મહેતો રાતોરાત પીપરીયા જવા રવાના થયો ને તેની પાછળ એનાં બાયડી છોકરાંને લઇ કાળો ભીમાણી નીકળ્યો.
હવે આ બાજુ પીપરીયામાં મોટે ભળકડે હાથીવાળો શીમની ખબર કાઢવા નીકળેલો. પીપરીયાના કાઠી દરબાર કરજમાં બહુ ડુબેલા નહિ અને હાથીવાળા રેટ અને માણસે ખૂબ પહેળો. માથે બોકાનીબંધ પાઘડી પહેરી એક બગલમાં ફાળીયે વીટાળેલી તરવાર નાંખી, દરબાર ગામથી છેટા છેટા હાલ્યા જાય છે. કોઈ કોઈ વાર યાદ આવે એટલે કેઈ ભજનની કડીઓ લલકારે છે; ત્યાં કોઈ ઉતાવળી દોડતી ઘોડીનાં પગલાં સાંભળી દરબારે કાન માંડયા અને જે દિશામાંથી અવાજ આવતો હતો તે તરફ આંખ માંડી.
જોતજોતામાં પવનવેગે ઉો આવતો ઘોડેસ્વાર ત્યાં થઈને નીકળ્યો, એટલે કાઠીએ “રામરામ' કરીને પૂછ્યું “કેણુ છો ભાઈ ? આમ કયાં જવાં ભા?”
જાવું હમણું તે પીપરીયે, પછી તે દશ સૂઝે ત્યાં. ” ઘોડેસ્વારે જવાબ આપે.
કાં ભાઈ? ઉતાવળ શું છે? પીપરીયે જા છે તે આ રહ્યું. ડેલીએ જ ઉતરજે હે બાપ !”
