________________
૩૭.
એ ભયરામાં મૂકી દેવામાં આવતી અને ઉપર રેતી ઢાંકી દેવામાં આવતી. આ ભોંયરા માટે કચ્છમાં એવી દંતકથા પ્રચલિત છે કે, એમાં થઈને જામનગર જઈ શકાતું, પરંતુ એ વાત શક્ય જણાતી નથી. ભોંયરાનું ખરું કારણ ઉપર જણાવવામાં આવ્યું તે છે.
વચ્ચેના સમયમાં ભદ્રેસર ઉપર મુસલમાની સત્તા ખૂબ જોરમાં આવેલી જણાય છે, અને તેની સાક્ષીરૂપ આજ પણ વસહીનાં દહેરાંથી થોડે દૂર બે મજિદનાં પુરાતન અવશેષ દૃષ્ટિગોચર થાય છે. આ બંને મસિજદો જંગી શિલાઓ વડે બાંધેલી છે. એક મજિદ સેળ સ્તંભી છે. એને ઘણોખરે ભાગ જમીનની અંદર દટાઈ ગએલો છે. બીજી મસ્જિદના સ્તંભે જૈન દહેરાંનાં સ્તંભને મળતા આવતા હોવાથી પણ કહેવાય છે કે એ જગડુશાહે બંધાવેલી ખીમલી મસ્જિદ છે. એકંદરે મસ્જિદની કારીગીરી પણ પ્રેક્ષકોને બે ઘડી વિચાર કરતાં કરી મૂકે એવી ભવ્ય અને અદ્દભુત છે.
જગડુશાહ જાતે શ્રીમાળી વણિક હતું. શ્રીમાળીઓ મૂળ મારવાડનું ભિન્માલ ગામ જે હાલ શ્રીમાલના નામે ઓળખાય છે ત્યાંના રહેવાસી હતા. ત્યાંના રાજાએ એ કાયદો કર્યો હતો કે લક્ષાધિપતિ સિવાય કોઈને પણ પિતાના રાજમાં રહેવા દેવો નહિ. ત્યાંના રૂઆડ નામના એક શ્રીમાળી વણિકને સાડ નામે એક ભાઈ હતે. તે લક્ષાધિપતિ ન હોવાથી તેને ગામ બહાર ચાલ્યા જવાની આજ્ઞા કરવામાં આવી. એથી આ માણસે પોતાના ભાઈ પાસે અમુક રકમની માગણી કરી, પરંતુ તેના ભાઈએ તેને કંઇ પણ રકમ આપવાની ના પાડવાથી તેનાથી ગામમાં રહી શકાય એમ ન હતું. આ કારણથી આ ચતુર વણિકે ખૂદ રાજાના કુમાર જયચંદને પિતાના પક્ષમાં લઈ લીધે અને બીજા કેટલાક માણસો
