________________
સોરઠને
વર-વછીયાતને અવરજવર એટલો હતો કે તેમને ત્યાં દરરોજ દસ પંદર મણ દૂધને વપરાશ રહેતો. - જેઠા કુરા વાળાને ત્યાં એમને ભાણેજ માવજી રહેતો. માવજી મૂળ જુનાગઢ તાબે મજેવડી પાસેના ગામડાને રહેવાસી હતો, પણ નાનપણમાં તેના માબાપ ગુજરી જવાથી મોસાળમાં તેડી લાવેલા. માવજી નાનપણમાં મામાના હાથ નીચે તાલીમ લઈ તૈયાર થએલે. ઇજારે રાખેલાં ગામે તપાસવા અંધારામાં ઘોડે ચડીને ઉપડી જાય. નાનપણમાં જુનાગઢને લડાયક ઈતિહાસ ખૂબ સાંભળેલું. પિતાની જન્મભૂમિ પાસે જન્મેલી રાણકદેવી અને રા'ખેંગાર વિગેરેની વાતો સાંભળીને તેમાંથી શુરાતન-ટેકના પાઠ શીખેલો અને એક વખત તેના મામાની હુંફમાં ગાયકવાડી ગામેની ઈજારદારી તથા થાણદારી પણ કરી ચૂકેલે. કાઠિયાવાડની ઉઘરાતની જ્યારે સરકારે ઈજારદારી લીધી અને એજન્સીના થાણું નાખ્યાં ત્યારે એ ઉછરતે યુવાન પિલીટિકલના પડખાં સેવીને પાવરધો થએલ. એ માવજી મહેતે આજે દરબારમાં બેઠેલ. કાસદ અને મીરખાં વચ્ચેની વાત સાંભળી તેને લાગ્યું કે ખાંડાના ખેલ ખેલવાની જે અણુમેલ તકની આજ દસ દસ વર્ષથી રાહ જોતા હતા તે કેમ જવા દેવાય? તુર્ત તે મીરખાનની પાસે આવ્યો અને જણાવ્યું કે “વહિવટદાર સાહેબ મને રજા આપો તે એ બહારવટીયાને પકડી લાવું.”
મીર સાહેબ માવજી મહેતાને ઓળખતા હતા. જુવાન લોહી, જેઠા કરાનો ભાણેજ અને ગેરા સાહેબોની સાથે રહેલો ભાવ તેની મેળે જ માંગણી કરે તે મીર સાહેબને ગોળપે ગળી લાગી. એને એકદમ કોડીનાર તરફ રવાના કરી દેવાય તે પિતે ગાયકવાડ સરકાર અને એજન્સી બનેને જવાબ આપી શકે. ખબર મળતાંની સાથે વહાર મેકલી ગણાય અને પોતે વડોદરાથી સૂચ
