________________
૩૪
કચ્છનો
nnnnn
આમ એક પછી એક આ સાતે નિર્દોષ પંખીડાં બળીને ભસ્મ થઈ ગયાં.
આઠમી વખત જામ સાડ પિતે આગળ આવ્યો. તેને ધાસ્તી હતી. કે ગીના મહેમાંથી શબ્દ છૂટતાં રખે તેની પણ એ જ દશા થાય, છતાં સઘળી હિંમત એકઠી કરીને તેણે ગુફાના દ્વાર પાસે પિકાર કર્યો –“દાદા કંથડ ! આદેશ !”
કહેન?” યોગીએ કેધથી ખરખરા બનેલા અવાજે પિકાર કર્યો.
સાડના હદયના ધબકારા વધવા લાગ્યા. ખૂદ કાળ તેની પાસે આવી ઊભો હોય એ એને ભાસ થશે. તેની જીમ જાણે તાળવે ચેટી ગઈ.
કંથડ દાદાનો ચેલો ભસ્મનાથ જે આ ઘટનાને શાંતિપૂર્વક નિહાળી રહ્યો હતો તે હવે આગળ આવ્યા અને બે હાથ જોડીને
ગીને દયા માટે વિનવવા લાગ્યો. - યોગીને હવે ભાન આવ્યું. સાત સાત વચને નિષ્ફળ ગએલાં જોઈને તેને અત્યંત નવાઈ લાગી. આમ કેમ બનવા પામ્યું? તેનું કંઈ પણ કારણ તે કળી શકયો નહિ, પરંતુ ભસ્મનાથની ક્ષમા પ્રાર્થનાથી તેને ગુસ્સો જરા શાન્ત થયો અને તેણે જામ સાડને બોલાવવાની આજ્ઞા કરી.
જામ સાડ અંદર આવતાં જ રોગીનાં ચરણોમાં આળોટી પડ્યો. એની ખરા અંતરની નમ્રતા જોઇને યોગીએ તેને તેની હદયેચ્છા વ્યક્ત કરવાની આજ્ઞા કરી.
જામ સાડને તે કિલ્લે ચણાવવાની એક જ ઉમેદ હતી અને તે તેણે અતિ દીનતાથી વેગી પાસે વ્યક્ત કરી.
