________________
આનંદઘન પદ - ૧૩
૯૭૩
निपट अज्ञानी पापकारी, दास है अपराधी ॥ जानु जो सुधारहो, अब नाथ लाज साधी ॥
વન. I૧૧il औरको उपासक हुँ, कैसे काइ उधारूं ? || दुविधा यह राखो मत, यावरि बिचारूं ॥
વન. ||૧૨II गइ सो गइ नाय, फेर नहीं कीजे || द्वारे रह्यो ढींगदास, अपनो करी लीजे. ॥
બ્રન. I૧૨l. दासको सुधारी लेहु, बहुत कहा कहिये ॥ आनन्दघन परम रीत, नाउंकी निवहिये. ॥
ત્રક. ૧૪ વ્રજનાથસે સુનાથ વિણ, હાથોહાથ વિકાયો. વિચકો કોઉ જન કૃપાલ, સરન નજર નાયો..૧. વ્રજનાથ એટલે સર્વ જીવરાશિ અર્થાત્ છ કાય જીવના રક્ષણ કરનાર માલિક અરિહંતદેવ જેવા સ્વામી ન મળવાથી હું એક હાથથી બીજા હાથમાં વેચાયો. પણ તેમાં વચ્ચે પડીને ટેકો આપે, મારી ઉપર કૃપા કરે તેવો કૃપાળુ માણસ નજરે ન આવ્યો કે નજરે ન ચડ્યો.
વ્રજનાથ એટલે કૃષ્ણ કે જે ભાવિ ચોવીસીમાં તીર્થંકર થવાના છે તે ભાવિ સુનાથ એટલે સુદેવ - તીર્થંકર પ્રભુ જેવા નાથ મને મળ્યા નહિ. વર્તમાનમાં અન્ય દર્શનમાં રહેલા લોકો કૃષ્ણને પરમાત્મા માની પૂજે છે જયારે જેનો ક્ષાયિક સમકિતિ કૃષ્ણને યોગેશ્વર માને છે અને ભાવિમાં તીર્થકર થવાના છે એમ માની તેમની ભકિત કરે છે. કોઈપણ વ્યક્તિ કોઈને પણ નામ, સ્થાપના, દ્રવ્ય કે ભાવથી ભજે છે તે આખરે તો તેનામાં રહેલા ભગવત્ સ્વરૂપને ખ્યાલમાં રાખીને ભજે છે માટે નામ-રૂપના વિવાદમાં ન પડતા એના અંદર રહેલ અંત:કરણની વિશુદ્ધિ જોઈને એને ન્યાય આપવો જોઈએ.
ધર્મના નામે મતભેદો - પંથભેદો આપણે ઊભા કરીએ છીએ. આપણી સંકુચિત દષ્ટિ ધર્મના ઓથા નીચે મારા તારાના વિવાદો ઉભા કરે છે. આપણા જકી વિચારો ફેલાવવા આપણે ઉગ્રતા ધારણ કરીએ છીએ અને પછી
બહારમાં જોડાવાપણું ભલે હોય પણ અંદરમાં જો છૂટા રહેવાપણું હોય તો તે મોક્ષમાર્ગ છે.
