________________
22
પરિશિષ્ટ
·
કાંઈજ એના લક્ષ્યમાં હોતુ નથી. તેમ આ જીવને પણ વિષય અને કષાયના સુખ સિવાય અધ્યાત્મ જગત શું છે એ તેના ખ્યાલમાં હોતુ નથી. જેમ પાણીના સંગે રહેલી માછલી પાણીમાંથી બહાર આવે અને પાન ચાવતી દેખાય તો એ કોને આશ્ચર્ય ન થાય ? એમ અનાદિનો વિષય સંગી જીવ પણ ભવિતવ્યતા સાનુકૂળ થવાથી કાલપરિણતિનો પરિપાક થયેથી સંત સમાગમ પામી હોંશે હોશે તત્ત્વશ્રવણ કરતો દેખાય તો તે જોઈને કોને આશ્ચર્ય ન થાય ? આ તત્ત્વના શ્રવણનો રસ વધતા વધતા તત્ત્વના મનન અને ચિંતન સુધી પહોંચતા એનો મનમયૂર નાચી ઉઠે છે, રોમરાજી વિકસિત થઈ નેત્રકમળ ખીલી ઉઠે છે, જાણે કે જીવ રૂપી ઊંટ ડોલવા માંડ્યો, તાનમાં આવીને ગાવા લાગ્યો કે અહો ! અહો ! શું પ્રભુનો માર્ગ છે ! શું ત્રણલોકના નાથ તીર્થંકર પ્રભુની વાણી છે ! તેના મુખમાંથી પ્રશંસાના પુષ્પો વેરાવા માંડ્યા. એનો દેહ તો કદરૂપો દેડકા જેવો હતો પણ હવે આ બધાને કારણે પુણ્યપ્રકૃતિ ઉદયમાં આવતાં ભિખારી છતાં દર્શનીયતાની શોભાને પામ્યો એના મન અને વચન, કાચાની સાથે તાલમાં તાલ મિલાવીને સંગીતને છેડવા લાગ્યો, એના દેહમાંથી સુમધુર સંગીત રેલાવા લાગ્યું, પ્રકૃતિ આનંદવિભોર બની. જગતને માટે તે હવે દર્શનીય બન્યો. આ બધું તેના માટે પણ આશ્ચર્યકારી બન્યું અને જગત માટે પણ આશ્ચર્યકારી બન્યુ. એક વખતના દ્રમકની-ભિખારીની ઉપમાને પામેલા અનાથ અને અશરણ એવા જીવે સર્વજ્ઞ પરમાત્મા રૂપી સુસ્થિત મહારાજા ધર્મબોધકર રૂપી સદ્ગુરુ અને જિનશાસન રૂપી રાજમહેલને પામીને પોતાની કાયાપલટ કરી નાંખી, તે સંસારી જીવમાંથી સાધુ બન્યો, ભિખારીમાંથી પુણ્યશાળી બન્યો અને લોકબત્રીસીએ પણ એનુ નામ હવે સપુણ્યક તરીકે ગણાવા માંડ્યું. એક અચંબો ઐસો દેખ્યો, મક્કું રોટી ખાય; મુખસેં તો બોલે નહી રે, ડગ ડગ હસતો જાય. નાપા
આપણા ઉપયોગમાં આવતા પદાર્થો જીવોએ છોડી દીધેલાં જીવના કલેવરો એટલે કે મડદા છે. જીવો દ્વારા ત્યજી દેવાયેલાં એ પુદ્ગલ સ્કંધોમાં બીજા પરમાણુ ભળે છે તે મડદાએ રોટી ખાધા જેવું છે. એ પુદ્ગલ પરમાણુ કે પુદ્ગલસ્કંધ તો જડ છે, મુખથી કાંઈ બોલતા નથી પણ ડગ ડગ હસતા જાય
