________________
137
પદ - ૭૩
(રાગ - કેદારો)
भोले लोगा हुं रडुं तुम भला हांसा ॥
सणे साजनविण कैसा घरवासा. ॥
આનંઘન પદ
-
૭૩
મોલે. ||૧||
सेज सुंहाली चांदणी रात, फुलडी वाडी उर सीतल, वात ॥
सगली सहेली करे सुखशाता, मेरा तन ताता मूआ विरहा माता भोले. ॥२॥
फिर फिर जोउ धरणी अगासाँ, तेरा छिपणा प्यारे लोक तमासा ॥ ન વા તનતે લોહી માંસા, સાંડાની વે ધરળી છોડી નિરાસા. II મોને. રૂ विरहकु भावसो मुज किया, खबर न पावो तो धिगे राजीया ॥ दही वायदा जो बतावे मेरा कोई पीया,
आवे आनन्दघन करूं घर दीया ॥ भोले. ॥४॥
જિન હી પાયા તિન હી છિપાયા ન કહા કોઉકે કાનમેં તાલી લાગી જબ અનુભવ કી, તબ સમજે સહુ સાન મેં... હમ મગન..
જેને પામવા આનંદઘનજી મથી રહ્યા છે તે તત્ત્વ તેજ હોવા છતાં પોતે પોતાથી છુપાઈ રહે છે. તેના પ્રાગટ્ય માટે તેમણે પ્રચંડ પુરુષાર્થ આદર્યો છે. તે કહેવા યોગ્ય કે સાંભળવા યોગ્ય વસ્તુ નથી કે જેનું વર્ણન કરાય. જ્યારે પોતાને પોતાની વસ્તુ મેળવવાની પ્રબળ ઝંખના કે તાલાવેલી કે લગન અંદરમાંથી જાગે છે ત્યારે તે વસ્તુ અંદરથી પ્રાપ્ત થયાનો અનુભવ સ્વયં પોતાને જ થાય છે. આ કાનથી નહીં પણ સાનથી સમજાય તેવી વસ્તુ છે. એ પરમ તેજથી ઝળહળતી દિવ્યશકિત છે તે સ્વયં પ્રકાશક એક મહાન ઈશ્ર્વરીય જ્ઞાન ચેતના છે જેને જગત રામ-રહીમ-કહાન-બ્રહ્મા-મહાદેવ-બુદ્ધ-મહાવીર-પારસનાથ જેવા નામ તેવાજ ગુણ તેનામાં રહેલા હોવાથી તે ગુણોનેજ બહારથી જુદા જુદા મૂર્ત રૂપે ભજે છે.
આ પદમાં ભોળાનાથ દિવેટિયાના વિચારો સાથે ત્રીજી કડીમાં સરખામણી આત્મા તેના મૌલિક સ્વરૂપમાં એક તણખલાના બે ટૂકડા કરી શકતો નથી.
