________________
આનંદઘન પદ - ૬૪
૮૭
પદ - ૬૪
(રાગ - વસંત) अब जागो परमगुरु परमदेव प्यारे, मेटहुं हम तुम बिच भेद. | अब. ॥१॥ आली लजा निगोरी गमारी जात, मुहि आन मनावत विविध भात ॥ अब. ॥२॥ अलिपर निर्मूली कुलटी कान, मुनि तुहि मिलन विच देत हान. ।।अब. ॥३॥ पति मतवारे और रंग, रमे ममता गणिकाके प्रसंग ॥ अब. ॥४॥ अब जडतो जडवास अंत, चित्त फुले आनन्दघन भए वसन्त. ॥ अब. ||५||
આ આખુ પદ શુદ્ધ ચેતનાના મુખમાં મૂકયુ છે. કાયાની મમતામાં ફસાવાથી પોતાના સ્વામી ચેતનરાજની જે અવદશા થઈ છે તેમાંથી બચાવવા તે પોતાના પતિને વિનંતી કરી રહી છે. .
અબ જાગો પરમ ગુરુ પરમ દેવ પ્યારે
મેટહું હમ તુમ બિચ ભેદ અબ ૧. હે નાથ ! હવે જાગો, પ્રમાદને ત્યાગો, હે પરમ દેવ ! હે પરમ ગુરુ ! આપે અનંતકાળ આ કાયાની મમતામાં રહી પ્રમાદમાં ખોયો છે, હવે જાગવાનો સમય થઈ ચૂકયો છે. મનુષ્યભવ પામ્યા પછી આપ માયા મમતાના પાશમાં સોડ તાણીને સૂતા છો તે આપને શોભે તેમ નથી. હે નાથ ! આપના અને મારા વચ્ચે જે અંતર પડ્યું છે તેને મિટાવવા હું ઈચ્છું છું !”
આનંદઘનજીનો આત્મા અંતરાત્મ દશાને પામ્યો છે, હવે તેમનામાં રહેલી શુદ્ધ ચેતના કે જે સમતા રૂપે છે તે હવે પોતાના પતિ શીઘ પરમાત્મ દશાને કેમ પામે તેમ ઈચ્છે છે એટલે અંતરાત્મ દશામાં પોતાના સ્વામીને જે પ્રમાદ નડે છે તે પ્રમાદજ પરમાત્મદશા પામવામાં બાધક છે. અંતરાત્મદશાને પામેલાને પણ ઓછાવત્તા અંશે કાયાની મમતા સતાવે છે. એ કાયાની મમતાથી જ સમતાને પોતાના સ્વામી ચેતનરાજ સાથે અંતર રહે છે અને તે અંતર દૂર કરવા તે સ્વામી ચેતનરાજને વિનવે છે.
વ્યક્તિના જીવનનો આધાર વ્યક્તિનું પોતાનું સ્વરૂપ હોવું જોઈએ, નહિ કે પરપદાર્થ.
