________________
પરિચ્છેદ.
દુનનિન્દા—અધિકાર.
મેાઘાશા—મીંઆઉ' ! ! !
**
આ
એક લેણદારના દીકરા—દેવાળીયાના દીકરા તું સમજતા નહિ કે વાંઝીયાના માલ છે તે તને પચશે ” પણુ આતે પછવાડે આવડા આવડા દાંતવાળા બેઠા છીએ તે વારા જીવ લેશું. માટે ઝટ દઈને રૂપીઆ મેઘાશામીઆઊ* ! ! !
કાઢી આપ.
પ’જારે—મેઘ ભાઇ આ શે। ગજબ, રૂપીઆ મણુની તળાર્ધમાં સુઈ રહેવાનું કહેતા હતા, ને હવે આ રાંકરાષ ને પ્રાણુરેશ જવા દો ને રૂપિયા આપે.
ખાદ્યાશા—મીંઆઊ* ! ! !
લેતી વખત અમને “ સે શું સમજવું? અમારે
રાંડીરાંડ—અરે ભાઇ ! રાંડી રૂએ માંડી રૂએ, પણ સાત ભરથારી તા માંએ ન ઉઘાડે એમ હાતુ હશે ? તમે ઘણી તરફથી આવકવાળા, લાખાના વેપાર કરનારા, સારી શાખવાળા થઈને આ શુ` ખેલે છે ? મે મારી રાંડીરેળાની થાપણ મૂકી છે તે ઉપર મારા ર‘ડાપા છે, માટે આપે.
મેઘાશા—મીંઆt ! ! !
સેની—શેઠ તમારે પારકા ઘર ઉપર આ બધી ધામધૂમ ને વેપાર શામાટે કરવા પડયા હતા પેાતાનું ઘર તપાસીને વાત કરવી એવું શું સાનુ પહેરીએ કે કાન તૂટે.’ આ લીધા છે રૂપીઆ તે તે આપવા પડશે.
મેઘાશા—મીંઆઊ' ! ! !
ખાજો—મુળાના પતીકા જેવા રૂપીઆ ગણી આપ્યા છે તે હવે આડે જવાખ શામાટે આપે છે ? લેતી વખત આપવા પડશે એમ જાણુતા નહાતા ? મેઘાશા—મીંઆઊ` ! ! ?
આવી રીતે જુદા જુદા લેણદારાએ અનેક પ્રશ્ન કર્યાં પણ તેના ઉત્તર મીંઆઊં મીંઆણં સિવાય ખીજે કાંઈ મેઘાશા પાસેથી મળ્યા નહિ, તેથી તે ગાંડા થઈ ગયે છે, એમ ધારી તે ખધાએ નિરાશ થઇ ઉઘરાણી કરવી અધ કરી.
આ ઈલાજ મેઘાશાને રામબાણુ જેવા થઇ પડયા. ઉઘરાણીરૂપી દુઃખ દૂર નાશી ગયું જાણી તે ખુશી થયા પણ પછીથી તે લાભકારી વાત જોઈ હુરામના - પેલ રૂપીયા જોડે મડાગાંઠ વાળી બેઠો, ગમે તેમ થાય પણ ચમડી તુટે પણ દમડી ન છુટે એવા ઠરાવ પર આવી ગયા.
કેટલાક દીવસ વીત્યા પછી ધીરજલાલ શેઠે વિચાયું કે હવે તે મેઘાશાતા સઘળા લેણદારા ઉઘરાણી કરતા બંધ પડયા હશે, માટે હવે જઇને મારાં નાણાં
re
૭
