________________
અદ્વેષ, મૈત્રી અને નિવિષય મન
૧૩૩
જ્ઞાનથી અજ્ઞાન અને મિથ્યાત્વ રોકાય, પણ ક્રિયાજનિત આસ્રવ ક્રિયાથી જ રાકાય. એ કારણે કેવળી ભગવાનને પણ ચેાગનિરાધાષ્ય ક્રિયા કરવા વડે 'જ માક્ષ થાય છે.
જ્ઞાનના સ્થાને જ્ઞાનનું બળ છે અને ક્રિયાના સ્થાને ક્રિયાનું બળ છે. જ્ઞાન વડે ઉપયાગશુદ્ધિ થાય, તાપણ ચાગશુદ્ધિ ક્રિયા વડે જ થાય.
જ્ઞાન થયા પછી પણ ધમાં તપ, સયમમાં વી' ન ફારવવુ' તે એક પ્રકારે માહના જ ઉદય છે. મન-વચન-કાયાના ચેાગેાની શુદ્ધિને રાકનાર પ્રમાદદોષ એ પણ ચારિત્રમેાહના જ ઉદય ગણાય છે. તેથી અને પ્રકારના મેાહને જીતવા માટે જ્ઞાન અને અપ્રમાદ અને જોઈએ. એમાંથી એક હાય અને ખીજો ઉપાય ન હાય ત્યાં સુધી મેક્ષ થાય નહિ,
એટલે અજ્ઞાનીને જેમ અજ્ઞાન ટાળવા ચેાગ્ય છે, તેમ પ્રમાદીને પ્રમાદ ટાળવા ચેાગ્ય છે. અને ટાળવા ચેાગ્ય છે, એમ જે માને, તેનું જ્ઞાન જ સમ્યગજ્ઞાન છે.
મેાક્ષમાગ માં ચૈાગશુદ્ધિ અને ઉપયેગશુદ્ધિ ગૌણુમુખ્ય ભાવે સાથે જ ચાલે છે.
――――
અહિંસાદ્રિ તેના પાલનથી ચાગશુદ્ધિ થાય છે અને ભક્તિ, વૈરાગ્યાદિ વડે ઉપયેગશુદ્ધિ થાય છે. આત્માના એ ગુણ મુખ્ય છે.
એક જ્ઞાન અને બીજો વી.
વીય ગુણની શુદ્ધિ તાઢિના પાલનથી થાય છે
