________________
૨૪૦
તવાહન
ભેદમાં આવે કે જે ભાવના કારણ ભાગ્યે જ મને છે અને કદાચ કાઈ ને અને તે તેમાં મુખ્યતા તે તીની નહિ, પણ તેને આરાધનાર વ્યક્તિની હાય છે.
તેના દૃષ્ટાન્ત તરીકે ગંગા, ગેાદાવરી, રેવા, યમુના આદિ સરિતાએ, કૈલાસ, હિમાલય આદિ પર્વત અને ખીજા પણ લૌકિક શાસ્ત્રમાં પ્રસિદ્ધિ પામેલ કાશી, પ્રયાગ આદિ તી સ્થળે. તે તે સ્થળેા તી તરીકેની પ્રસિદ્ધિને પામ્યાં હોય છે, તેથી ઘણા લેાકેા તેનું ભાવથી સેવન પણ કરે છે. છતાં તેના સેવનથી જે ભાવ ઉત્પન્ન થાય છે, તે મુક્તિપ્રાપક ભાગ્યે જ બને છે.
મુક્તિનું કારણ અભય છે અને અભયનું કારણુ ષટ્ જીવનિકાય પ્રત્યે દયાના પરિણામ છે. લૌકિક તીથૅની સેવામાં એ પરિણામ ભાગ્યે જ જળવાય છે. તેથી નિઃશેષ કથી મુક્તિ અપાવે તેવેાનિ`ળ ભાવ, તે તીર્થાંના સેવનથી ભાગ્યે જ થતા દેખાય છે.
સમસ્ત ક`થી મુક્તિ અપાવે તેવા નિળ ભાવ તા મસ્ત જીવાની રક્ષાના ઉદાત્ત પરિણામમાંથી સ’ભવે છે. અને એવા પિરણામ લૌકિક દ્રવ્યતીર્થોનું સેવન કરનારા આત્માએમાં દેખાતા નથી.
તે પરિણામ તા લેાકેાત્તર દ્રવ્યતીના સેવક એવા પવિત્ર અંતઃકરણમાં જ પ્રગટ થતા દેખવામાં આવે છે. તેથી શ્રી જૈનશાસ્ત્રમાં પ્રસિદ્ધ એવા શ્રી શત્રુ ંજયાદિ તીર્થસ્થળાને જ લેાકેાત્તર દ્રવ્યતીથ તરીકે સમથ્યાં છે. એવાં તીર્થોનું સેવન આજે પણ ભાગ્યવાન આત્માએ
