________________
તત્ત્વદાહન
કેટલાં અસહ્ય કષ્ટોને સહે છે, તેને વર્તમાન જગત સમક્ષ આંખ ઉઘાડી રાખીને જોનારા સહેજે સમજી શકે છે.
૨૫૨
સમ્યગ્ જ્ઞાનના અભાવનુ ફળ
આજે માણસે। નિહ ખાવા લાયક(માંસા)િને ખાતા હાય, નહિ પીવા લાયક(મદિરા)ને પીતા હાય, નહિ ભાગવવા લાયક(પરદારાદિ)ને ભાગવતા હાય, નહિં માનવા લાયક(કુમતા)િને માનતા હાય, નહિ આચરવા લાયક(હિંસાદિ)ને આચરતા હાય અને પરિણામે પેાતાનું ભયંકર અહિત સાધતા હાય, તેા તે એક સમ્ગ્ર જ્ઞાનરૂપી આંતરચક્ષુના અભાવનું જ ફળ છે, એના ઇન્કાર કાનાથી થઇ શકશે ?
ભઠ્યામફ્સ, પેયાપેય, ગયાગમ્ય, કૃત્યાકૃત્ય કે સત્યાસત્ય વિચાર, જે ચક્ષુથી થઈ શકે છે અને જે ચક્ષુ વિના નથી જ થઈ શકતા, તે ચક્ષુની આજે જ જરૂર છે એવું નથી, પણ સ કાળે જરૂર છે. એની જરૂર નથી, એમ જે કાઈ કહે છે, તે જીવા અત્યંત સુખદાયી પ્રકાશના જ વિરોધ કરે છે, એમ કહેવામાં લેશમાત્ર પણ ખાટુ નથી.
સમ્યગ્ જ્ઞાન વિના જેમ ભક્ષ્યાભક્ષ્ય, પેયાપેય, ગમ્યાગમ્ય, કૃત્યાકૃત્ય કે સત્યાસત્યને ભેદ પડી શકતા નથી, તેમ જીવ-અજીવ, તત્ત્વ-અતત્ત્વ, હિત-અહિત, ઇત્યાદિને પણ વિવેક થઈ શકતા નથી. અને એ વિવેકના અભાવે જીવનમાં સદાચાર નાશ પામતા જાય છે અને દુરાચાર પ્રવેશ
